آیات مقید•
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آیات مقید، آیات دال بر یک
حقیقت همراه یک
قید را می‌گویند.
مقید لفظی است که معنای آن قابلیت
شیوع و ارسال دارد، اما به واسطه آمدن قیدی، دایره شمول آن محدود گردیده است و با همان قید بر مقصود
متکلم دلالت می‌کند. "آیات مقید" آیات مشتمل بر لفظی هستند که با قیدی بر یک
حقیقت دلالت می‌کند.
آیات مقید در قرآن فراوانند؛ برخی از آن‌ها عبارتند از:
۱. آیه ۴
سوره مجادله : (فمن لم یجد فصیام شهرین متتابعین من قبل ان یتماسا)؛ "و آن کس که(بر آزادکردن بنده) دسترسی ندارد باید پیش از تماس(با
زن خود) دو ماه پیاپی
روزه بدارد".
در این آیه، دو ماه روزه گرفتن (صیام شهرین) به تتابع (متتابعین) مقید شده است؛ یعنی
کفاره ظهار جز با روزه گرفتن در دو ماه پیاپی، ادا نمی‌گردد.
۲. آیه ۹۲
سوره نساء : (... ومن قتل مؤمنا خطئا فتحریر رقبة مؤمنة…)؛ "و هر کس مؤمنی را به اشتباه کشت باید بنده مؤمنی را آزاد کند".
در این آیه "رقبه" به "مؤمنه" مقید شده است؛ یعنی باید
برده مؤمن آزاد شود، و آزادی هر برده‌ای کافی نیست.
۳. آیه ۲
سوره طلاق : (واشهدوا ذوی عدل منکم)؛ "و دو تن(
مرد )
عادل را از میان خود
گواه گیرید".
در این آیه،
شهادت شهود بر
طلاق به "
عدالت " مقید شده است.
آیات مطلق .
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «آیات مقید».
