آیه ایذاء•
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آیه ایذاء،
آیه ۵۷
سوره احزاب ، در باره جزای
اذیت کردن
خداوند و
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم را می‌گویند.
آیه ۵۷
سوره احزاب در باره کسانی صحبت می‌کند که موجب
ایذاء و
آزار و ناراحتی
خداوند و
رسول گرامی اش می‌شوند و به آنها هشدار می‌دهد که
عذاب سختی در پیش خواهند داشت: (ان الذین یؤذون الله و رسوله لعنهم الله فی الدنیا و الآخرة و اعد لهم عذابا مهینا)؛ «کسانی که خدا و پیامبرش را ایذاء می‌کنند خداوند آنها را در
دنیا و
آخرت از
رحمت خود دور می‌سازد و برای آنان عذاب خوار کننده‌ای آماده کرده است».
از همین رو این آیه را «آیه ایذاء» می‌گویند.
در اینکه منظور از"
ایذاء پروردگار " چیست، بعضی گفته‌اند همان
کفر و
الحاد است که خدا را به
خشم می‌آورد، چرا که آزار در مورد خداوند جز ایجاد خشم
مفهوم دیگری نمی‌تواند داشته باشد. این احتمال نیز وجود دارد که ایذاء خداوند همان ایذاء پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم و
مؤمنان است، و ذکر خداوند برای اهمیت و تاکید مطلب است.
و اما
ایذاء پیامبر اسلام صمفهوم وسیعی دارد، و هر گونه کاری که او را
آزار دهد شامل می‌شود، اعم از کفر و الحاد و مخالفت دستورات خداوند، همچنین نسبتهای ناروا و
تهمت ، و یا ایجاد مزاحمت به هنگامی که آنها را دعوت به
خانه خود می‌کند همانگونه که در آیه ۵۳ همین
سوره آمده: (ان ذلکم کان یؤذی النبی)؛ «این کار شما پیامبر را آزار می‌دهد»،
و یا موضوعی که در
آیه ۶۱
سوره توبه آمده که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم را به خاطر انعطافی که در برابر سخنان مردم نشان می‌داد به خوش باوری و ساده دلی متهم می‌ساختند: (و منهم الذین یؤذون النبی و یقولون هو اذن)؛ «گروهی از آنها پیامبر را آزار می‌دهند و می‌گویند: او آدم خوش باوری است که
گوش به حرف هر کس می‌دهد».
حتی از روایاتی که در ذیل آیه وارد شده چنین استفاده می‌شود که آزار
خاندان پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم ، به خصوص
علی علیه‌السّلام و دخترش
فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیهم نیز مشمول همین آیه بوده است.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله«آیه ایذاء».
