آیه بیعت رضوان•
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آیه بیعت رضوان،
آیه ۱۸
سوره فتح ، در باره
بیعت گروهی از
یاران پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم با ایشان برای
جنگ با
کفار مکه پیش از
صلح حدیبیه را می‌گویند.
آیه ۱۸
سوره فتح "
آیه بیعت " یا "بیعت رضوان" نام دارد: (لقد رضی الله عن المؤمنین اذ یبایعونک تحت الشجرة فعلم ما فی قلوبهم فانزل السکینة علیهم واثابهم فتحا قریبا)؛ "به راستی
خدا هنگامی که
مؤمنان زیر آن
درخت با تو
بیعت می‌کردند از آنان خشنود شد و آنچه در دلهایشان بود بازشناخت و بر
آنان آرامش فرو فرستاد و پیروزی نزدیکی به آنها
پاداش داد".
برخی نیز آیه ۱۰ سوره فتح
را آیه بیعت رضوان دانسته‌اند؛ ولی صحیح تر، آیه ۱۸ سوره فتح است؛ زیرا قرینه‌هایی در آن هست که به بیعت رضوان اشاره دارد.
چون این آیه بیانگر "بیعت رضوان" (بیعت برای
خشنودی خداوند ) است، به آن "آیه بیعت رضوان" می‌گویند.
پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم درپی دیدن خوابی، در ذی قعده سال ششم
هجرت همراه ۱۴۰۰ نفر به
قصد عمره از
مدینه خارج شد. نزدیک مکه،
مشرکان تصمیم گرفتند از ورود او و یارانش به مکه جلوگیری کنند. پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم و یارانش در سرزمین "
حدیبیه " توقف کردند، و سفیرانی به قصد حل مشکل، میان پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم و
قریش رفت و آمد کردند. یکی از سفیران پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم در مکه دستگیر شد.
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم فرمود: اگر این خبر صحیح باشد، دلیل بر اعلان جنگ قریش است؛ لذا از این جا حرکت نمی‌کنیم تا با این قوم بجنگیم. و برای تاکید بر این امر مهم، از مردم خواست با او تجدید بیعت کنند. مردم زیر درختی در آن جا با حضرت بیعت کردند، و چون
خداوند در آیه شریفه خشنودی خود را از این بیعت بیان فرمود، این بیعت به "بیعت رضوان" معروف شد.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله«آیه بیعت رضوان».
