• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

آیه عرض امانت

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



آیه پذیرش امانت الهى توسط انسان را آیه امانت گویند.




آیه ۷۲ سوره احزاب را آیه "امانت " مى گویند: " أنا عرضنا الامانة على السموات والارض والجبال فأبین أن یحملنها و اشفقن منها و حملها الانسان انه کان ظلوماً جهولاً؛ ما امانت (خویش) را بر آسمان ها و زمین و کوه ها عرضه داشتیم، ولى از پذیرفتن آن سرباز زدند، و از آن هراسیدند. و انسان آن را پذیرفت، که او ( در حق خویش ) ستم کارى نادان بود ".



درباره کلمه "امانت " که واژه اصلى این آیه است مفسرین معانى و تأویلات چندى گفته اند:
۱) فرمان بردارى از دستور خدا؛
۲) "ابن عباس" و "مجاهد" آن را به معناى احکام و فرایضى الهى گرفته اند؛
۳) امام صادق (ع) آن را ولایت امام على -علیه السلام - دانسته است؛
۴) گروهی، آن را به "عقلی" که ملاک تکلیف و مناط ثواب و عقاب است، تفسیر کرده اند؛
۵) برخى دیگر آن را امانتهاى مردم و وفاى به عهد آنان دانسته اند؛
۶) عده اى آن را معرفت خدا شمرده اند؛
۷) علامه طباطبائى امانت را "ولایت الهیه" مى داند.



مکارم شیرازی، ناصر، تفسیرنمونه، ج۱۷، ص۴۵۰-۴۵۶.    
خرمشاهی، بهاء الدین، دانش نامه قرآن وقرآن پژوهى، ج۱، ص۷۷-۷۸.
منصور، عبدالحمیدیوسف، نیل الخیرات فى القراءات العشرة، ج۱۶، ص۳۴۸.
سبحانی، جعفر، الایمان والکفرفى الکتاب والسنة، ج۱، ص۲۴۵.
فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیرالکبیر، ج۲۵، ص۲۳۴.
جمعی از محققان، مجله بینات، ش ۲، ص۳۲.



مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی.    



جعبه ابزار