أَغْطَش (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَغْطَش: (وَ اَغْطَشَ لَیْلَها)«اَغْطَش» از مادّه
«غطش» (بر وزن عرش) به معنای
تاریکی است؛ ولی
«راغب» در «
مفردات» می‌گوید: اصل آن از
«اغطش» به معنای کسی است که چشم کم نوری دارد، گرفته شده است.
(وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا) (و شبش را تاریک و روزش را آشکار نمود).
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: یعنی شبش را تاریک و روزش را روشن کرد، و اصل در معنای کلمه «ضحی» گسترده شدن نور خورشید، و امتداد یافتن روز است، ولی در اینجا منظور مطلق روز است، به قرینه اینکه در مقابل شب قرار گرفته، و اگر
شب و
روز را به
آسمان نسبت داده، بدین جهت بوده که سبب اصلی پیدایش آن دو آسمانی است، و آن پیدا شدن اجرام تاریک و ناپیدا بوسیله انوار آسمانی از قبیل نور خورشید و غیره است، و همین که این نورها غروب می‌کنند، دوباره اجرام مستور می‌شوند، و مساله شب و روز اختصاص به کره زمین که ما روی آنیم ندارد بلکه سایر اجرام آسمانی هم تاریکی و روشنی و شب و روز دارند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أَغْطَش»، ص۵۵.
