• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

أَفْنَان (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



منبع: مرتبط

اَفْنَان: (ذَواتآ اَفْنَانٍ)
«اَفْنَان» جمع‌ «فَنَن» (بر وزن قلم) در اصل به معنای شاخه‌های تازه و پر برگ است؛ و گاه به معنای‌ «نوع» نیز به کار می‌رود. در آیه مورد بحث، در هر یک از این دو معنا ممکن‌ است استعمال شده باشد. در صورت اول: اشاره به شاخه‌های با طراوت درختان بهشتی است. بر عکس درختان دنیا که دارای شاخه‌های پیر و جوان و خشکیده هستند. و در صورت دوم: اشاره به تنوع نعمت‌های بهشت و انواع مواهب آن است؛ بنابراین استعمال در هر دو معنا نیز بی مانع است. این احتمال نیز وجود دارد که درختان بهشتی به گونه‌ای هستند که در یک درخت، شاخه‌های مختلفی است و بر هر شاخه نوعی از میوه‌ها.



(ذَوَاتَا أَفْنَانٍ) (آن دو باغ بهشتی دارای انواع نعمتها و درختان پرطراوت است).
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید:
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. الرحمن/سوره۵۵، آیه۴۸.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۴۵.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۲۹۴.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۳، ص۱۷۵.    
۵. الرحمن/سوره۵۵، آیه۴۸.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۳۳.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۱۸۴.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۰۹.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۱۰۸.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۱۴.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أَفْنَان»، ص۵۸.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره الرحمن | لغات قرآن




جعبه ابزار