أَمْلی (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَمْلی:
(وَ أَمْلَى لَهُمْ) أَمْلی: از مادّه
«املاء» (
املى،
يملى،
املاء) به معنى «ايجاد طول امل و آرزوهاى دور و دراز» است كه
انسان را به خود مشغول و از حق بازمى‌دارد
(مدت طولانى از روزگار يا مهلت مديد /الاملاء... الامهال و التّأخير فى المدّة)
بنابراين، اين
«املاء» با آن
«املا» ئى كه مخفف
«املال» مى‌باشد (تقرير كردن و ديكته كردن) و پيش از اين در ماده «م ل ل» از آن سخن گفتيم، از هر نظر متفاوت است.
به موردی از کاربرد
أَمْلی در
قرآن، اشاره می‌شود:
(إِنَّ الَّذِينَ ارْتَدُّوا عَلَى أَدْبَارِهِم مِّن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَى الشَّيْطَانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَ أَمْلَى لَهُمْ) (به يقين كسانى كه بعد از روشن شدن راه
هدایت براى آن‌ها، پشت به آن كردند،
شیطان اعمال زشتشان را در نظرشان زينت داده و آنان را با آرزوهاى طولانى فريفته است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه ارتداد على الادبار به معناى برگشتن به عقب بعد از رو آوردن است و اين استعاره‌اى است كه منظور از آن ترک كردن بعد از گرفتن است. و كلمه تسويل كه مصدر سول است، به معناى جلوه دادن چيزى است كه نفس آدمى حريص بر آن است، به طورى كه زشتى‌هايش هم در نظر زيبا شود. و مراد از املاء امداد و يا طولانى كردن آرزو است.
• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تابعین»، ج۴، ص۳۳۶.
