أَنْکَر (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَنْکَر: (اِنَّ اَنْکَرَ الاَصْواتِ) «اَنْکَر» افعل تفضیل است و گرچه معمولًا افعل تفضیل، در مورد مفعول نمی‌آید ولی در باب عیوب به طور نادر این صیغه آمده است (
«اَنْکَر» افعل تفضیل از
«منکر» است).
(وَ اقْصِدْ في مَشْيِكَ وَ اغْضُضْ مِن صَوْتِكَ إِنَّ أَنكَرَ الْأَصْواتِ لَصَوْتُ الْحَميرِ) (پسرم! در راه رفتن، اعتدال را رعايت كن؛ از صداى خود بكاه و هرگز فرياد مزن كه زشت‌ترين صداها صداى خران است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه قصد در هر چيز به معناى حد اعتدال در آن است، و كلمه غض به طورى كه
راغب گفته به معناى نقصان در نگاه كردن و صدا كردن است، و بنا به گفته وى غض صوت به معناى آهسته و كوتاه صدا كردن است، و معناى
آيه اين است كه در راه رفتنت ميانه‌روى را پيش گير، و در صدايت كوتاه و ناقص آن را پيشه ساز، كه ناخوش‌ترين صوت‌ها صوت خران است، كه در نهايت بلندى است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أَنْکَر»، ص۸۳.
