• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

أَیکه (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





أيكه:
«أيكه» (بر وزن لَيله) آبادى معروفى نزديک «مدین» بوده است. «ايكه» در اصل، به معناى محلى است كه درختان در هم پيچيده دارد كه در فارسى از آن به‌ «بيشه» تعبير مى‌كنيم، سرزمينى كه نزديک «مدين» قرار داشت، و به خاطر داشتن آب و درختان زياد «ايكه» نام گرفت. قرائن نشان مى‌دهد كه آن‌ها زندگى مرفه، و ثروت فراوان داشتند، و شايد به همين دليل، غرق غرور و غفلت بودند.



(کَذَّبَ اَصْحابُ‌ الْاَیْکَةِ الْمُرْسَلِینَ) (اصحاب «ايكه» (صاحبان سرزمين‌هاى پردرخت‌) پيامبران را تكذيب كردند.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه ايكه به معناى بيشه‌اى است كه درختان تو درهمى داشته باشد. بعضى‌ گفته‌اند اين بيشه جنگلى بوده در نزديكی‌هاى مدين كه طايفه‌اى در آن زندگى مى‌كرده‌اند و از جمله پيامبرانى كه به سويشان مبعوث شده شعیب (علیه‌السلام) بوده، وى اهل آن محل نبوده است و با مردمش بيگانه بوده، به دليل اينكه در اين داستان مانند داستان‌هاى قبل، پيغمبر مورد بحث را برادر آن قوم نخوانده و نفرموده اخوهم شعيب به خلاف هود و صالح كه هم وطن با قوم خود بوده‌اند، و هم چنين لوط كه از راه مصاهره و سببى فاميل قوم خود بود و لذا درباره اين سه تن فرموده: اخوهم هود، اخوهم صالح و اخوهم لوط. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. شعراء/سوره۲۶، آیه۱۷۶    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۹۸.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۵، ص۲۵۶.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۵، ص۳۵۶.    
۵. شعراء/سوره۲۶، آیه۱۷۶    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۳۷۴.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۴۴۰.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۳۱۲.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۵۵.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۱۶.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه‌، بر گرفته از مقاله «أَیکه»، ص۹۰.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره شعراء | لغات قرآن




جعبه ابزار