آن‌چه قابل تأمّل و دقّت می باشد این است که جعفر در سال هشتم هجرت به شهادت رسید، ولی شهادت این‌ها پس از واقعه کربلا اتّفاق افتاد؛ و بیش از پنجاه سال میان این دو واقعه فاصله می باشد. اگر فرزندان جعفر تا این زمان زنده بوده اند، بیش از پنجاه سال داشته اند و به طور قطع کودک و یا جوان نبوده اند. طبری آنها را فرزندان عبدالله جعفر یا نوه او شمرده است.
و همین امر سبب می شود که احتمال دهیم در خوارزمی هم مقصود از ولد جعفر، نواده‌های جعفر باشند نه فرزندان بلاواسطه او. مرحوم شیخ صدوق آنها را از فرزندان مسلم بن عقیل شمرده و داستان را با اندکی اختلاف نسبت به آن‌چه که در مقتل خوارزمی آمده نقل کرده است.
