ابراهیم بن علی شیرازی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابراهیم بن علی شیرازی (
۳۹۳-
۴۷۶ق) فقیه بزرگ
شافعی مذهب و استاد نامدار
مدرسه نظامیه بغداد، متبحر در
ادبیات،
حدیث،
فقه و
اصول و از علمای فرهیخته و زاهد در
قرن پنجم هجری قمری بود.
تولد ابواسحاق ابراهیم بن علی بن یوسف جمال الدین شیرازی فیروزآبادی، در سال ۳۹۳ در شهر فیروزآباد
فارس بود
و در همانجا دوران کودکی را سپری کرد.
وی فقیه بزرگ شافعی و استاد نامدار مدرسه نظامیه بغداد بود.
ابراهیم شیرازی برای فراگیری علوم فقه، حدیث و اصول به مناطق گوناگونی چون فارس و بغداد و
بصره مسافرت کرد و از استادان معروف و بزرگی چون
ابوالفرج بن بیضاوی،
علی خوزی،
ابوطیب طبری،
ابوبکر برقانی و
ابوحاتم قزوینی بهره برد.
تذکره نویسان ابواسحاق را فردی ماهر در ادبیات،
متبحر در فقه و اصول
و از علمای فرهیخته و زاهد دانسته‌اند.
وی بیش از سی سال به تدریس و پنجاه سال به افتا اشتغال داشت
و در بلاد گوناگونی چون بغداد،
همدان و
نیشابور به شاگرد پروری و نقل حدیث مشغول بود.
تنی چند از شاگردان مشهور ابراهیم شیرازی عبارت‌اند از:
احمد بن سهل مسجدی،
ابوبکر فارمدی و
ابومنذر کرخی.
وی مناظره‌های علمی جالبی با بزرگانی همچون
ابوعبداللّه دامغانی و امام الحرمین
جوینی داشته است که
سبکی آنها را به تفصیل آورده است.
ابواسحاق آثار و تالیفات گوناگون و بسیاری دارد که عبارت‌اند از:
- المهذّب فی المذهب،التنبیه،
- النکت، اللمع، المعونه،
- التلخیص، شرح اللمع،
- نصح اهل العلم، التبصره،
- العقیده و تذکرة المسئولین فی الخلاف بین المذهبین الحنفی و الشافعی؛ به علاوه دارای اشعاری بوده است.
ابراهیم بن علی شیرازی در سال ۴۷۶ق در بغداد درگذشت و در مقبره باب ابوز
دفن گردید.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «ابراهیم شیرازی»، ج۳، ص۳۶.
