ابواحمد داود بن سلیمان قزوینی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابواحمد داود بن سلیمان بن جعفر قزوینی (زنده در ۲۶۶ هـ)، از اصحاب
امام کاظم و
امام رضا (علیهماالسّلام) و از محدثان
شیعه در
قرن سوم هجری قمری بود.
ابواحمد داود بن سلیمان بن جعفر قزوینی، صحابی امام کاظم
و امام رضا (علیهماالسّلام) بود
و از امام رضا (علیهالسّلام) روایت نقل کرده است.
برخی از معاصران وی را با فردی به نام
سلیمان بن
وهب بن احمد ثغری فرّاء متحد دانسته و نوشتهاند: راویانی مانند
علی بن محمد بن عبدالله قزوینی،
ابراهیم بن هاشم و دیگران از او
روایت نقل کردهاند.
شیخ مفید نام وی را در زمره اصحاب خاص امام کاظم (علیهالسّلام) ذکر کرده و او را فردی
ثقه، اهل ورع، عالم و
فقیه خوانده و از جمله کسانی برشمرده که نصّ بر
امامت امام رضا (علیهالسّلام) را از امام کاظم (علیهالسّلام) نقل کرده است.
وی تا سال ۲۶۶ هـ زنده بوده است.
اثر ابواحمد کتاب الحدیث نام دارد که حاوی مجموعهای از احادیث است که از امام رضا (علیهالسّلام) روایت کرده است.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۳۲۶، برگرفته از مقاله «ابواحمد داود بن سلیمان قزوینی».