ابوالحسن شریف بن محمدطاهر فتونی عاملی نباطی نجفی (۱۱۳۹ قمری)، یکی از علما و مفسرين بزرگ قرن دوازدهم است. شريف از افاضل تلامذه علامه مجلسی بود، که در فقه و حديث و تفسير مهارت یافت.
اجازه روایت داشته است. محمدطاهر، پدر ابوالحسن، مدتی در اصفهان اقامت گزید و با خواهر میر محمدصالح خاتونآبادیازدواج کرد. ابوالحسن در حدود سال ۱۰۷۰ قمری در اصفهان به دنیا آمد. تحصیلات خود را در اصفهان ادامه داد و بعد از آن به نجف رفت. او در سال ۱۱۰۷ قمری در نجف بوده است. در ایام اقامت در نجف، جمع زیادی از علما نزد او قرائت حدیث و قرائت بعضی کتب کردند و در آن زمان، بزرگ نجف محسوب می‌شد.
از او آثار زیادی بر جای مانده است که به بعضی از آن‌ها اشاره می‌کنیم: ۱ ـ الفوائد الغرویه و الدرر النجفیه که در سال ۱۱۱۲ قمری آن را به اتمام رسانده است.
