ابوزبید منذر بن حرمله طلائی قحطانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوزبید منذر بن حرمله طائی (طلائی) قحطانی کندی (م حدود ۶۲ هـ)، از مسیحیان
قبیله طیّ و از شعرای عرب در دو
دوره جاهلیت و اسلام بود. نامش را منذر و حرمله ذکر کردهاند.
ابوزبید حرملة بن منذر بن معدی کرب بن حنظلة بن نعمان طائی قحطانی کندی، منسوب به قبیله بنی طی بود
و در نواحی
دمشق زندگی میکرد.
برخی نام وی را منذر نوشتهاند.
او دو دوره جاهلیت و اسلام را درک کرد و از شاعران برجسته روزگار خویش به شمار میرفت.
به اخبار و سیره ملوک و پادشاهان آگاهی داشت.
در دوران زندگی خویش مسافرتهای زیادی به بلاد مختلف از جمله
مکه،
مدینه،
نجف،
کوفه و
رقّه داشته است و غالباً در این سفرها به دیدار پادشاهان به ویژه پادشاهان عجم میرفت.
به گفته
ابنقتیبه، وی در دوران خلافت
عثمان، همنشین و از ندیمان
ولید بن عقبه (والی
کوفه) بود
و جمحی نیز این مطلب را یادآور شده است.
او نزد خلیفه سوم، عثمان (خلافت ۲۳-۳۵ هـ) از محبوبیت و منزلت خاصی برخوردار بود.
بیشتر اقامت او نزد داییهایش (که از
بنی تغلب بودند) بود.
بغدادی مینویسد که ابوزبید یگانه نصرانیی بود که
خلیفه دوم، عمر او را به جمعآوری صدقات در بین قوم خویش مامور کرد.
ابنحجر عسقلانی و
ابنعساکر مینویسند که وی در بین
مسلمانان زندگی میکرد، ولی
اسلام نیاورده و بر نصرانیت خویش باقی ماند.
البته برخی چون طبری و
ابناثیر معتقدند که وی در نهایت به دست ولید بن عقبه به اسلام روی آورد.
گفته شده که ابوزبید فردی شرابخوار بود و مرگش نیز در حالی فرا رسید که جامی از شراب در دست داشت و به آسمان خیره شده بود و شعر میسرود.
تاریخ وفات وی را به اختلاف در حدود ۶۲ هـ در کوفه
یا رقه
ذکر کردهاند. ایشان پس از مرگ در کنار قبر ولید بن عقبه به خاک سپرده شد.
مجموعه سرودههای ابوزبید در دیوانی به چاپ رسیده است.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۴۵، برگرفته از مقاله «ابوزبید حرملة بن منذر طائی».
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۲۱۲.