ابوسلمه عبدالله بن عبدالاسد
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَبوسَلَمه، عبدالله بن عبدالاسد بن هلال (د ۴ق/۶۲۵ م)، صحابی و
برادر رضاعی
پیامبر (ص) است.
مادرش بَرّره، دختر عبدالمطلب
و خود پسر عمه
پیامبر (ص) بود. وی از زنی ثُوَبیه نام که پیش از
حلیمه مرضعه پیامبر (ص) بود، شیر خورد و از آن رو برادر رضاعی پیامبر نیز شمرده میشود.
وی از نخستین کسانی بود که
اسلام آورد
و همراه همسرش با گروه معدودی در
هجرت اول به
حبشه رفت.
چون خبر مسلمان شدن مردم
مکه به آنان رسید، وی همراه
مهاجران از حبشه بازگشت و چون از نادرستی خبر آگاه شد، از بیم آزار
مشرکان در
جوار و پناه
دایی خود ابوطالب، به مکه درآمد.
ابوسلمه همچنین با نخستین گروه از مسلمانان به
مدینه هجرت کرد.
پیش از
غزوه ذوالعشیره ، پیامبر اکرم او را در مدینه به جانشینی خود گماشت.
وی در
غزوه بدر شرکت داشت
و در غزوه
احد زخمی به او رسید و به خانه خود بازگشت. چندی بعد همراه پیامبر (ص) برای جنگ به
حمراء الاسد رفت.
پس از مراجعت به مدینه یک ماه به مداوای زخم خود پرداخت، تا اینکه در آغاز
محرم ۳ق، پیامبر (ص) او را در رأس ۱۵۰ تن به سوی
بنی اسد فرستاد.
در بازگشت به مدینه، زخم کهنه او ناسور شد و به همان علت درگذشت و در
مدینه به
خاک سپرده شد.
به هنگام
نزع ، پیامبر (ص) بر بالین او حضور داشت و پس از
مرگ چشمان او را بر هم نهاد.
ام سلمه زوجه او نیز پس از درگذشت ابوسلمه در اواخر
شوال سال ۴ق به عقد
نکاح پیامبر (ص) درآمد.
از ابوسلمه حدیثی نقل شده است.
عمر یکی از پسران ابوسلمه، در
جنگ جمل در سپاه
امام علی (ع) بود و از طرف آن حضرت
والی بحرین شد،
سپس والی
فارس و به قولی حلوان و ماه و ماسبذان شد.
(۱) ابن اسحاق، السیر و المغازی، به کوشش سهیل زکار، بیروت، ۱۳۹۸ق/ ۱۹۷۸ م.
(۲) ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، بیروت، دار صادر.
(۳) ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم، المعارف، به کوشش ثروت عکاشه، قاهره، ۱۹۶۰م.
(۴) ابن هشام، السیره النبویه، به کوشش مصطفی سقّا و دیگران، قاهره، ۱۳۷۵ق/ ۱۹۵۵ م.
(۵) احمد بن حنبل، مسند، قاهره، ۱۳۱۳ ق.
(۶) بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، به کوشش محمد حمید الله، قاهره، ۱۹۵۹ م.
(۷) واقدی، محمد بن عمر، کتاب المغازی، به کوشش مارسدن جونز، لندن، ۱۹۶۶ م.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «ابوسلمه، عبدالله بن عبدالاسد»، ج۵، ص۲۲۲۶.