ابوطاهر ملتانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَبوطاهِرِ مُلْتانی، فقیه
حنفی هندی (سده های ۹ و ۱۰ق/ ۱۵ و ۱۶ م) بود.
زمان حیات وی به درستی معلوم نیست، اما نسخه ای از عمدة الاسلام مورخ ۹۲۴ ق وجود داشته که در تخمین تألیف به کار میآید.
وی مؤلف
عمدة الاسلام به
زبان فارسی است. در نسخه های کتاب نام پدر مؤلف کمال و گاه نام خود او عبدالعزیر آمد است.
ایوانف تألیف کتاب را در اواخر سدة ۹ق/۱۵ م تخمین زده است
(که بدون هیچ گونه دلیل، مؤلف را از سدة ۱۲ ق دانسته است).
این کتاب درباره
توحید ،
نماز ،
روزه ،
زکات و
حج است که مؤلف آنها را پنج بنای
اسلام شمرده است.
وی از هفتاد و چند مأخذ از پیشینیان این نامها برای شناخت کتب فقهی بسیار سودمند است و احتمال دارد که بسیاری از این کتب باقی نمانده باشد.
بسیاری از این کتب امروزه در دست نباشد.
این اثر در قلمرو
فقه حنفی بسیار رایج بوده و نسخه های فراوانی از آن در کتابخانه های جهان یافت میشود؛ از آن جمله نسخه های کتابخانه های گنج بخش،
بوهار ، سپهسالار تهران،
وزیری یزد،
ملی پاریس، برلین و موزة توپکایی استانبول، میباشد.
عبدالرحمن بن یوسف آق سرایی در ۹۵۰ق/ ۱۵۴۳ م این کتاب را با عنوان عماد الاسلام به
ترکی برگرداند.
که نسخة خطی این ترجمه در کتابخانة دانشگاه لوس آنجلس موجود است.
در ضمن چندین ترجمه از عمدة الاسلام به
زبان ازبکی نیز صورت گرفته که عاری از تصرف در متن نیست و نسخه های خطی آن در تاشکند موجود است.
گفتنی است که کتاب ملتقط الخطاب و تذکرة واقعات که در برخی فهارس به ابوطاهر منسوب داشته اند،
همان کتاب عمدة الاسلام است.
(۱) آستان قدس، فهرست.
(۲) تسبیحی، محمد حسین، فهرست نسخه های خطی کتابخانة گنج بخش، اسلام آباد، ۱۳۹۴ق/ ۱۹۷۴ م.
(۳) حاجی خلیفه، کشف.
(۴) دانش پژوه، محمد تقی فهرست واره فقه هزار و پانصد سالة اسلامی، تهران، ۱۳۶۷ ش.
(۵) دانش پژوه، محمد تقی و بهاء الدین علمی انوری، فهرست کتابهای خطی کتابخانة مجلس سنا، تهران، ۱۳۵۹ ق.
(۶) دانش پژوه، محمد تقی و علینقی منزوی، فهرست کتابخانة سپهسالار، تهران، ۱۳۵۶ ش/۱۹۷۷ م.
(۷) شیروانی، محمد، فهرست نسخه های خطی کتابخانة وزیری یزد، تهران، ۱۳۵۰ ش.
(۸) ظهور الدین احمد، پاکستان میس؟ فارسی ادب، لاهور، ۱۹۷۷ م.
(۹) مرکزی، خطی.
(۱۰) منزوی، احمد، فهرست نسخه های خطی کتابخانة گنج بخش، اسلام آباد، ۱۳۵۰ ش.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «ابوطاهر ملتانی»، ج۲۵، ص۲۲۹۱.