• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابونعیم ربعی بن عبدالله هذلی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


ابونعیم ربعی بن عبدالله هذلی عبدی بصری، از محدثان شیعه در عصر امام کاظم (علیه‌السّلام) و از راویان امام صادق و امام کاظم (علیهما‌السّلام) بود.


ابونعیم ربعی بن عبدالله بن جارود هذلی عبدی بصری، اهل بصره، راوی امام صادق و امام کاظم (علیهما‌السّلام) و فردی موثق بود.
[۱] نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۱۶۷.    
[۲] طوسی، محمد بن حسن، اختیار معرفة الرجال، ص۳۶۲.    
[۳] آقا بزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۶، ص۳۳۱.    
حماد بن عثمان، خلف بن حماد، علی بن اسماعیل میثمی و صفوان بن یحیی از او روایت دارند.
[۴] اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۱، ص۳۱۶.    

ابونعیم با فضیل بن یسار بسیار همراه بود و از او احادیث زیادی فرا گرفت.
[۵] حلی، حسن بن یوسف، ایضاح الاشتباه، ص۱۸۵.    
[۶] اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۱، ص۳۱۵.    

ابن‌حجر این شخصیت را راستگو می‌داند.
[۷] عسقلانی، احمد بن علی، تقریب التهذیب، ج۱، ص۲۹۳.
درباره روایت با واسطه ربعی از امام سجاد (علیه‌السّلام) و امام باقر (علیه‌السّلام)،
[۸] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۳۲.    
[۹] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۲.    
رجالیون متاخر مطالبی بیان کرده‌اند.
[۱۰] مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲۷، ص۸۴.    


او راوی حدیثی مشهور به «حدیث الابل» است که در آن، پدر فرزدق با شخص دیگری بر سر موضوعی به کشتن صد شتر شرط‌بندی کردند و چون مردم خواستند از گوشت آنها بخورند، امیرمؤمنان علی (علیه‌السّلام) حاضر شد و فرمود: از آن گوشت‌ها نخورید، زیرا به نام خدا قربانی نشده و حرام است.
نجاشی ضمن نقل این داستان، کتابی به ربعی نسبت داده و می‌گوید که عده‌ای از جمله حماد بن عیسی آن‌را روایت کرده‌اند.
[۱۱] نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۱۶۷.    
گویا این همان کتاب اصل است که شیخ طوسی از آن خبر داده و طریق خود را به آن ذکر می‌کند.
[۱۲] طوسی، محمد بن حسن، الفهرست، ص۷۰.    
[۱۳] ابن‌شهرآشوب، محمدعلی، معالم العلماء، ص۵۰.    
نجاشی همچنین می‌گوید که حسین بن حسن بن بابویه در فهرست خود، کتاب الراهب و الراهبه را به ربعی نسبت داده است.
[۱۴] نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۱۶۷.    


برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
[۱۵] ابن‌داوود حلی، حسن بن علی، رجال ابن داود، ص۳۰۹.    
[۱۶] حلی، حسن بن یوسف، خلاصة الاقوال، ص۴۶۶.    
[۱۷] استرابادی، محمد بن علی، منهج المقال، ص۱۳۸.
[۱۸] فیض کاشانی، محمد بن محسن، نضد الایضاح، ج۱، ص۱۳۶.
[۱۹] برقی، احمد بن محمد، رجال البرقی، ص۴۰.    


۱. ↑ نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۱۶۷.    
۲. ↑ طوسی، محمد بن حسن، اختیار معرفة الرجال، ص۳۶۲.    
۳. ↑ آقا بزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۶، ص۳۳۱.    
۴. ↑ اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۱، ص۳۱۶.    
۵. ↑ حلی، حسن بن یوسف، ایضاح الاشتباه، ص۱۸۵.    
۶. ↑ اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۱، ص۳۱۵.    
۷. ↑ عسقلانی، احمد بن علی، تقریب التهذیب، ج۱، ص۲۹۳.
۸. ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۳۲.    
۹. ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۲.    
۱۰. ↑ مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲۷، ص۸۴.    
۱۱. ↑ نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۱۶۷.    
۱۲. ↑ طوسی، محمد بن حسن، الفهرست، ص۷۰.    
۱۳. ↑ ابن‌شهرآشوب، محمدعلی، معالم العلماء، ص۵۰.    
۱۴. ↑ نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۱۶۷.    
۱۵. ↑ ابن‌داوود حلی، حسن بن علی، رجال ابن داود، ص۳۰۹.    
۱۶. ↑ حلی، حسن بن یوسف، خلاصة الاقوال، ص۴۶۶.    
۱۷. ↑ استرابادی، محمد بن علی، منهج المقال، ص۱۳۸.
۱۸. ↑ فیض کاشانی، محمد بن محسن، نضد الایضاح، ج۱، ص۱۳۶.
۱۹. ↑ برقی، احمد بن محمد، رجال البرقی، ص۴۰.    


• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۳۳۲، برگرفته از مقاله «ابونعیم ربعی بن عبدالله هذلی».



جعبه ابزار