اثل
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اثل از مفردات
نهج البلاغه به معنای
درخت گز و
اصیل می‌باشد.
اثل (بر وزن عقل) به معنای درخت گز، بکار رفته و در قرآن مجید آمده است: «ذَوٰاتَیْ اُکُلٍ خَمْطٍ وَ اَثْلٍ»
و نیز به معنی اصیل آید. گویند: «مجد مؤثّل‌ای اصیل، بیت مؤثل‌ای معمور» این کلمه فقط یک‌بار در «نهج البلاغه» یافته شده است. آن‌جا که
حضرت امیر (علیه‌السلام) درباره
خدا فرموده: «تعالی عما ینحله المحدّدون من صفات الاقدار و نهایات الاقطار و تاثّل المساکن و تمکّن الاماکن...؛
یعنی: برتر است خدا، از آنچه محدود کنندگان به او نسبت می‌دهند از صفات اندازه‌ها و نهایت‌های اطراف و آبادی مسکن‌ها و استقرار در مکان‌ها.»
ابن ابی الحدید گوید: گویا اصل آن بناء کردن
مسکن با درخت گز است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، «مفردات نهج البلاغه»، ص۲۵.
