• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اثل

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



اثل از مفردات نهج البلاغه به معنای درخت گز و اصیل می‌باشد.



اثل (بر وزن عقل) به معنای درخت گز، بکار رفته و در قرآن مجید آمده است: «ذَوٰاتَیْ اُکُلٍ خَمْطٍ وَ اَثْلٍ» و نیز به معنی اصیل آید. گویند: «مجد مؤثّل‌ای اصیل، بیت مؤثل‌ای معمور» این کلمه فقط یک‌بار در «نهج البلاغه» یافته شده است. آن‌جا که حضرت امیر (علیه‌السلام) درباره خدا فرموده: «تعالی عما ینحله المحدّدون من صفات الاقدار و نهایات الاقطار و تاثّل المساکن و تمکّن الاماکن...؛ یعنی: برتر است خدا، از آنچه محدود کنندگان به او نسبت می‌دهند از صفات‌ اندازه‌ها و نهایت‌های اطراف و آبادی مسکن‌ها و استقرار در مکان‌ها.» ابن ابی الحدید گوید: گویا اصل آن بناء کردن مسکن با درخت گز است.


۱. سبا/سوره۳۴، آیه۱۶.    
۲. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۳۳، خطبه۱۶۳    
۳. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۹، ص۲۵۵.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، «مفردات نهج البلاغه»، ص۲۵.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه




جعبه ابزار