• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اجماع لطفی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


اجماع لطفی به کشف رأی معصوم (علیه‌السلام) از اتفاق فقها ، بر اساس قاعده لطف اطلاق می‌شود.


اجماع لطفی، کشف رأی معصوم(علیه‌السلام) از اتفاق علما براساس قاعده لطف می‌باشد.
[۱] نائینی، محمد حسین، اجود التقریرات، ج۲، ص۹۸.    


هرگاه در حکمی همه فقیهان هم رأی باشند و خلافی در میان آن‌ها نباشد، نتیجه گرفته می‌شود که حکم ، مطابق واقع و موافق نظر معصوم(علیه‌السلام) است، زیرا اقتضای لطف عام پروردگار آن است که در صورت خطای همه علما، وی به نوعی، حکم واقعی را از طریق امام غایب به ذهن یا کلام و یا مجمع فقیهان القا نماید و اتفاق نظر آنان را بر هم زند تا اجماعی محقق نشود.در قاعده لطف و این‌که آیا اجماع لطفی، صغرای آن قاعده است یا نه، اختلاف است. « شیخ طوسی » از کسانی است که اجماع را بر اساس قاعده لطف حجت می‌داند.

در اجماع لطفی، خروج علمایی که عصر آن‌ها گذشته است، گرچه مجهول النسب باشند، مضر نیست؛ برخلاف اجماع دخولی .
[۲] مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۲، ص۱۰۲.    


مرحوم « سید مرتضی » به اجماع لطفی چنین ایراد نموده است که ما از کجا لزوم چنین لطفی را بر امام (علیه‌السلام) می‌فهمیم و حال آن‌که غیبت آن حضرت از طرف ما است.
[۳] فاضل لنکرانی، محمد، ایضاح الکفایة، ج۴، ص۲۴۵.
[۴] فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل در اصول فقه، ج۱۰، ص۳۰۶.
[۵] مکارم شیرازی، ناصر، انوار الاصول، ج۲، ص۴۰۰.
[۶] خمینی، مصطفی، تحریرات فی الاصول، ج۳، ص۲۱۳.
[۷] خمینی، روح الله، انوار الهدایة فی التعلیقة علی الکفایة، ج۱، ص۲۵۷.    
[۸] بروجردی، حسین، نهایة الاصول، ج۲، ۱، ص۵۳۳.
[۹] جزایری، محمدجعفر، منتهی الدرایة فی توضیح الکفایة، ج۴، ص۳۴۸.
[۱۰] جزایری، محمدجعفر، منتهی الدرایة فی توضیح الکفایة، ج۴، ص۳۵۲.
[۱۱] صدر، محمد باقر، بحوث فی علم الاصول، ج۴، ص۳۰۵.    
[۱۲] صدر، محمد باقر، دروس فی علم الاصول، ج۲، ص۱۴۳.

[۱۳] انصاری، مرتضی بن محمد امین، فرائد الاصول، ج۱، ص۸۳.
[۱۴] جناتی، محمد ابراهیم، منابع اجتهاد (از دیدگاه مذاهب اسلامی)، ص۲۰۳.
[۱۵] آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۳۳۱.


۱. ↑ نائینی، محمد حسین، اجود التقریرات، ج۲، ص۹۸.    
۲. ↑ مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۲، ص۱۰۲.    
۳. ↑ فاضل لنکرانی، محمد، ایضاح الکفایة، ج۴، ص۲۴۵.
۴. ↑ فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل در اصول فقه، ج۱۰، ص۳۰۶.
۵. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، انوار الاصول، ج۲، ص۴۰۰.
۶. ↑ خمینی، مصطفی، تحریرات فی الاصول، ج۳، ص۲۱۳.
۷. ↑ خمینی، روح الله، انوار الهدایة فی التعلیقة علی الکفایة، ج۱، ص۲۵۷.    
۸. ↑ بروجردی، حسین، نهایة الاصول، ج۲، ۱، ص۵۳۳.
۹. ↑ جزایری، محمدجعفر، منتهی الدرایة فی توضیح الکفایة، ج۴، ص۳۴۸.
۱۰. ↑ جزایری، محمدجعفر، منتهی الدرایة فی توضیح الکفایة، ج۴، ص۳۵۲.
۱۱. ↑ صدر، محمد باقر، بحوث فی علم الاصول، ج۴، ص۳۰۵.    
۱۲. ↑ صدر، محمد باقر، دروس فی علم الاصول، ج۲، ص۱۴۳.
۱۳. ↑ انصاری، مرتضی بن محمد امین، فرائد الاصول، ج۱، ص۸۳.
۱۴. ↑ جناتی، محمد ابراهیم، منابع اجتهاد (از دیدگاه مذاهب اسلامی)، ص۲۰۳.
۱۵. ↑ آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۳۳۱.


فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «اجماع لطفی».



جعبه ابزار