احادیث قرائات (علوم قرآنی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احادیث قرائات، روایات بیانگر نحوه
قرائت پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلّم و
امامان معصوم علیهالسّلام را میگویند.
قرائت ازلحاظ
شان و موقعیت، مانند
حدیث ، قواعد و ضوابطی دارد. آن ماخذ و منبعی که ماده و اساس نخستین قرائت قرآنی از آن سیراب میشود، گزارشهای تاریخی بیانگر
قرائات رسول خدا صلیاللهعلیهوآلهوسلّم و
ائمه علیهالسّلام، و یا سکوت و تاییدات آنها نسبت به قرائاتی است که در حضورشان انجام میشد. به عبارت دیگر میتوان گفت از دیدگاه علمای
مسلمان ،
روایت از
رسول خدا صلیاللهعلیهوآلهوسلّم و معصومان علیهالسّلام ماخذ منحصر به فرد و منبع اصیل قرائت است.
ابن جزری از ابوعمرو
عثمان بن صلاح نقل میکند که: "قرائتی که به آن عمل میشود باید نقل آن از رسول خدا صلیاللهعلیهوآلهوسلّم به عنوان
قرآن ،
متواتر یا
مستفیض باشد".
همچنین در کتاب
منجدالمقرئین (ص ۳) تصریح میکند:
قاری از اقراء به قرائتی که به نظر او درست و نیکو است و در زمینه آن، نقل و روایتی نیست برحذر باشد. و نیز باید از اقرائی خودداری کند که از نظر قواعد عربی و لغوی درست مینماید، ولی فاقد روایت است.
ابوعمرو
عثمان بن سعید دانی نیز (طبق نقل صاحب
مناهل العرفان ) میگوید:
ائمه و استادان قرائت درباره هیچ یک از انواع قرائتهای قرآن به آن چه از لحاظ لغت، رایج تر و منطبق تر با
قواعد عربی است وقعی نمینهند؛ بلکه بر آن قرائتهایی تکیه میکنند که ثبوت فزون تری در روایت و
صحت بیشتری درنقل داشته باشند. وقتی روایت و نقل درباره قرائت ثابت شود، نه
قیاس و معیارهای قواعد و دستور زبان عربی میتواند آن را مردود کند و نه رواج و
شیوع لغت ؛ زیرا قرائت، سنتی است که باید از آن پیروی کرده، آن را پذیرفت و سرانجام به آن روی آورد.
فرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «احادیث قرائات (علوم قرآنی)».