• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اخلاص در روایات

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



در پیشگاه الهی تنها اعمالی ارزش دارد که با اخلاص و رضایت خداوند همراه باشد. این معنی در روایات اسلامی نیز فوق العاده مورد بحث قرار گرفته است که گوشه هایی از آن را در ذیل از نظر می‌گذرانیم.



علی علیه‌السّلام فرمودند: «طوبی لمن اخلص لله عمله وعلمه وحبه وبغضه واخذه وترکه وکلامه وصمته؛
[۱] منتخب میزان الحکمه، محمدی ری شهری، سیدحمید حسینی (قم - دارالحدیث، ۱۳۸۰، چاپ دوم).
خوشا به حال کسی که عمل و علم و دوستی و دشمنی و گرفتن و ترک کردن و سخن گفتن و سکوتش رابرای خداوند خالص کرده است».
از رجب علی خیاط نقل شده است که: «در تشییع جنازه آیت‌الله بروجردی رحمه الله جمعیت بسیاری آمدند و تشییع باشکوهی شد، در عالم معنا از ایشان پرسیدم که چطور شد از شما این اندازه تجلیل کردند؟ فرمود: تمام طلبه‌ها را برای خدا درس می‌دادم».
[۲] کیمیای محبت، محمدی ری شهری، (دارالحدیث، چاپ سوم، ۱۳۷۸)، ص۱۸۵.

پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم به اباذر فرمود: «یا اباذر لیکن لک فی کل شی ء نیة صالحة حتی فی النوم والاکل؛
[۳] منتخب میزان الحکمه، محمدی ری شهری، ص۵۲۰، روایت ۶۳۲۲.
‌ای ابوذر ! باید در هر کاری نیتی پاک داشته باشی، حتی در خوردن و خوابیدن».


پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم فرمود: «اذا عملت عملا فاعمل لله خالصا لانه لا یقبل من عباده الاعمال الا ما کان خالصا؛
[۶] منتخب میزان الحکمه، محمدی ری شهری، ص۵۲۰، روایت ۶۳۲۲.
هرگاه عملی انجام دادی، پس برای خدا خالصانه انجام بده؛ زیرا خداوند فقط اعمالی را از بندگان می‌پذیرد که خالصانه انجام شده باشد».


امام صادق علیه‌السّلام فرمودند: «راس طاعة الله الرضا بما صنع الله فیما احب العبد وفیما کره؛
[۸] منتخب میزان الحکمه، محمدی ری شهری، ص۲۲۰، روایت ۲۶۱۵.
[۱۰] بحارالانوار، ج۷۱، ص۲۰۸، حدیث ۱۷.
سر و اساس بندگی خداوند، راضی بودن به آن چیزی است که خداوند پیش می‌آورد؛ در آنچه بنده دوست دارد و یا ناخوشایند اوست».


امام حسین علیه‌السّلام فرمود: «من طلب رضا الله بسخط الناس کفاه الله امور الناس ومن طلب رضا الناس بسخط الله وکله الله الی الناس؛
[۱۱] منتخب میزان الحکمه، محمدی ری شهری، ص۲۲۱، روایت ۲۶۳۷.
هرکس رضایت خدا را بخواهد هر چند با خشم مردم همراه شود؛ خداوند او را از امور مردم کفایت می‌کند، و هر کس که دنبال رضایت مردم باشد با به خشم آوردن خداوند، خداوند او را به مردم وامی گذارد».


۱. منتخب میزان الحکمه، محمدی ری شهری، سیدحمید حسینی (قم - دارالحدیث، ۱۳۸۰، چاپ دوم).
۲. کیمیای محبت، محمدی ری شهری، (دارالحدیث، چاپ سوم، ۱۳۷۸)، ص۱۸۵.
۳. منتخب میزان الحکمه، محمدی ری شهری، ص۵۲۰، روایت ۶۳۲۲.
۴. میزان الحکمه، محمدی ری شهری، ص۵۷۸، روایت ۶۳۲۶.    
۵. میزان الحکمه، محمدی ری شهری، ص۱۷۸، روایت ۱۸۸۲.    
۶. منتخب میزان الحکمه، محمدی ری شهری، ص۵۲۰، روایت ۶۳۲۲.
۷. میزان الحکمه، محمدی ری شهری، ص۲۳۸، روایت ۲۶۱۷.    
۸. منتخب میزان الحکمه، محمدی ری شهری، ص۲۲۰، روایت ۲۶۱۵.
۹. بحارالانوار، ج۷۱، ص۱۳۹، حدیث ۲۸.    
۱۰. بحارالانوار، ج۷۱، ص۲۰۸، حدیث ۱۷.
۱۱. منتخب میزان الحکمه، محمدی ری شهری، ص۲۲۱، روایت ۲۶۳۷.
۱۲. میزان الحکمه، محمدی ری شهری، ص۲۴۰، روایت ۲۶۳۷.    



پایگاه اطلاع رسانی حوزه.    



جعبه ابزار