ادات انتهای غایت
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ادات بیانگر
پایان مقصود را ادات انتهای غایت گویند.
«انتهای غایت» یعنی پایان مقصود. برخی از این ادوات در
قرآن عبارتند از:
که حرف جر است و معانی متفاوتی دارد که مشهورترین معنای آن انتهای غایت است؛ اعم از
غایت مکانی ؛ مثل: (سبحان الذی اسری بعبده لیلا من المسجد الحرام الی المسجد الاقصی...)؛ «منزه است آن (خدایی) که بنده‌اش را شبانگاهی از
مسجد الحرام به سوی
مسجد الاقصی ... ».
و
غایت زمانی ؛ مثل: (... ثم اتموا الصیام الی اللیل...)؛ «سپس
روزه را تا (فرا رسیدن)
شب به اتمام رسانید».
و چیزی غیر از
زمان و مکان؛ مانند: (... والامر الیک فانظری ماذا تامرین)؛ «ولی
اختیار کار با توست بنگر چه دستور می‌دهی».
مانند: (... ولا یزالون یقاتلونکم حتی یردوکم عن دینکم...)؛ «و آنان پیوسته با شما می‌جنگند تا اگر بتوانند شما را از دینتان برگردانند».
در انتهای
غایت مستفاد از «الی» و «حتی» تفاوت‌هایی وجود دارد که در منابع مربوط آمده است.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «ادات انتهای غایت».
