اذن (به ضم الف و ذال)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اذن (به ضم الف و ذال)، یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای گوش می‌باشد.
گوش.
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) دربارۀ
قربانی فرموده: «و من تمام الاضحّیة استشراف اذنها و سلامة عینها فاذا سلمت الاذن و العین سلمت الاضحیّة و تمّت؛
از تمام قربانی توجّه به گوش و توجّه به سلامت چشم آن است، چون گوش و چشم سالم باشد، قربانی سلامت و تمام است» جمع اذن آذان است چنان‌که در رابطه با
شیطان فرموده: «و حذّرکم عدّوا نفذ فی الصدور خفیّا و نفث فی الآذان نجیّا فاضلّ و ارادی؛
شما را بر حذر داشته از دشمنی که مخفیانه در سینه‌ها راه یافته و به طور نجوی در گوش‌ها دمیده، گمراه و پست کرده است.»
• قرشی بنابی، علی‌اکبر، «مفردات نهج البلاغه»، ص۳۶.
