اذیت صدقه‌بگیران (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
منت گذاشتن و
آزار دادن کسانی که به آنها
صدقه داده می‌شود (فقیران) امری ناروا و باعث بطلان صدقه می‌شود.
اذیت صدقه بگیران، امری ناروا و سبب بطلان
صدقه است.
یـایها الذین ءامنوا لاتبطـلوا صدقـتکم بالمن والاذی..
«ای کسانی که
ایمان آورده اید! بخشش‌های خود را با منت و آزار، باطل نسازید!......»
این
آیه شریفه دلالت دارد بر اینکه آزار و منت بعد از صدقه اجر آن را
حبط کرده و از بین می برد، و بعضی با این آیه استدلال کرده‌اند بر اینکه هر
معصیت و یا حداقل هر
گناه کبیره باعث از بین رفتن و بی اجر شدن اطاعت‌های قبل از آن معصیت می شود، و لیکن ما چنین دلالتی در آیه نمی بینیم، و دلالت آیه تنها در بی اجر شدن صدقه به وسیله خصوص منت و اذیت است، که گفتار مفصل این بحث در مبحث "حبط" گذشت.
مثال جالب برای انفاقهای آمیخته با منت و آزار و ریاکاری: قطعه سنگ محکمی را در نظر بگیرید که قشر رقیقی از
خاک روی آن را پوشانده باشد و بذرهای مستعدی نیز در آن خاک افشانده شود و در معرض هوای آزاد و تابش
آفتاب قرار گیرد، سپس
باران دانه درشت پر برکتی بر آن ببارد، با اینکه تمام وسایل نمو و رشد در اینجا فراهم است، ولی به خاطر یک کمبود، همه چیز از بین می رود و این باران کاری جز این نمی کند که آن قشر باریک را همراه بذرها می شوید و پراکنده می سازد و سنگ سخت غیر قابل نفوذ را که هیچ گیاهی بر آن نمی روید با قیافه خشونت بارش آشکار می سازد، چرا که بذرها در محل نامناسبی افشانده شده بود، ظاهری آراسته و درونی خشن و غیر قابل نفوذ داشت و تنها قشر نازکی از خاک روی آن را گرفته بود، در حالی که پرورش
گیاه و
درخت نیاز به خاک عمیقی دارد که برای پذیرش ریشه‌ها و ذخیره
آب و تغذیه گیاه آماده باشد.
این گونه است اعمال ریاکارانه و انفاقهای آمیخته با منت و آزار که از دلهای سخت و قساوتمند سرچشمه می گیرد و صاحبانش هیچ بهره‌ای از آن نمی برند و تمام زحماتشان بر باد می رود.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «اذیت صدقه بگیران».
