اذیت مؤمنان (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در
قرآن کریم از آزاررساندن به
زنان و
مردان مؤمن نهی شده است.
آزاررسانی به
زنان و مردان
مؤمن حرام و ناروا است.
والذین یؤذون المؤمنین والمؤمنـت بغیر ما اکتسبوا فقد احتملوا بهتـنـا واثمـا مبینـا.
«و آنان که
مردان و زنان با ایمان بی تقصیر و
گناه را بیازارند (بترسند که) دانسته بار
تهمت و
گناه آشکار بزرگی را برداشته اند.»
آیه مورد بحث از
ایذاء مؤمنان سخن می گوید و برای آن بعد از ایذاء
خدا و
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) اهمیت فوق العاده‌ای قائل می شود، می فرماید: "کسانی که مردان و زنان با ایمان را به خاطر کاری که انجام نداده اند
آزار می دهند، محتمل بهتان و گناه آشکاری شده‌اند" (و الذین یؤذون المؤمنین و المؤمنات بغیر ما اکتسبوا فقد احتملوا بهتانا و اثما مبینا).
چرا که مؤمن از طریق
ایمان پیوندی با خدا و پیامبرش دارد، و به همین دلیل در اینجا در ردیف خدا و پیامبرش قرار گرفته.
در این آیه ایذاء
مؤمنین و
مؤمنات را در گناه بودن، مقید کرده به قید "بغیر ما اکتسبوا- بدون اینکه تقصیری کرده باشند" و این برای آن است که شامل صورت
قصاص و
حد شرعی، و
تعزیر نشود، چون ایذای مؤمنین و مؤمنات، در این چند صورت گناه نیست، زیرا خود
شارع اجازه داده، تا
مظلوم از
ظالم خود قصاص بگیرد، و به
حاکم شرع اجازه داده تا بعضی از گنهکاران را حد بزند، و بعضی دیگر را
تنبیه کند.
و اما در غیر این چند صورت خدای تعالی آزار مؤمنین و مؤمنات را احتمال (و زیر بار و بال رفتن) بهتان و اثم مبین خوانده. و بهتان عبارت است از دروغ بستن به کسی در پیش روی خود او، و اگر ایذای مؤمنین را بهتان خوانده، وجهش این است که آزار دهنده مؤمنین حتما پیش خودش علتی برای این کار درست کرده، علتی که از نظر او
جرم است، مثلا پیش خودش گفته: فلانی چرا چنین گفت؟ و چرا چنین کرد؟ گفته و کرده او را جرم حساب می کند، در حالی که در واقع جرمی نیست، و این همان دروغ بستن، و نسبت جرم به بی گناهی دادن است، و گفتیم که این طور نسبت دادن بهتان است.
و اگر آن را اثم مبین خواند، بدین جهت است که گناه بودن
افتراء و بهتان، از چیزهایی است که
عقل انسان آن را درک می کند، و احتیاجی ندارد به اینکه از ناحیه شرع نهیی در مورد آن صادر شود.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «اذیت مؤمنان».
