استعمال لفظ در معنای حقیقی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
استعمال لفظ در
معانی حقیقی به
اطلاق لفظ و
اراده معانی حقیقی آن به طور مستقل اطلاق میشود.
استعمال لفظ در معانی حقیقی، از اقسام
استعمال لفظ در معانی متعدد میباشد و عبارت است از اطلاق
لفظ مشترک و اراده بیش از یک معنا از آن و یا اراده همه معانی آن به طور جدا گانه. از آن جا که لفظ مشترک برای هر یک از معانی خود به صورت جدا گانه وضع شده است، پس استعمال لفظ مشترک در بیش از یک معنا، همان استعمال لفظ در معانی حقیقی است، مثل: استعمال لفظ «عین» و اراده چشم،
چشمه و
طلا که هر سه، معنای حقیقی آن میباشد؛ یعنی لفظ «عین»، مشترک لفظی در این معانی است.
فرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «استعمال لفظ در معنای حقیقی».