« استبعاد » یعنی دورشمردن یا دوردانستن، و «استفهام استبعادی» از اقسام استفهام مجازی و به این معنا است که گوینده، مطلبی را دور از انتظار می‌داند یا از شنونده انتظار انجام آن را ندارد؛ از این رو، برای بیان منظور خویش سخن را در قالب سؤال می‌آورد؛ مانند: (انی لهم الذکری وقد جاءهم رسول مبین)؛ «آنان را کجا (جای) پند (گرفتن) باشد و حال آنکه به یقین برای آنان پیامبری روشنگر آمده است».
