اشاره به عاقبت امر

یکی از اسباب استفاده از کنایه را اشاره به عاقبت امر گویند.

فهرست مندرجات

۱ - تعریف

اشاره به عاقبت امر، یکی از اسباب کنایه و به این معنا است که با آوردن کنایه، عاقبت و نتیجه عمل فهمیده می‌شود؛ مانند:
۱. (تبت یدا ابی لهب وتب) که به جهنم بودن جایگاه ابولهب اشاره دارد.
۲. (وامراته حمالة الحطب فی جیدها حبل من مسد) که به سخن‌چین بودن زن ابولهب و سرانجام کارش که هیزم‌آور جهنم خواهد شد، اشاره کرده است.

۲ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ مسد/سوره۱۱۱، آیه۱. .
۲.	↑ مسد/سوره۱۱۱، آیه۴. .
۳.	↑ مسد/سوره۱۱۱، آیه۵. .
۴.	↑ زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۲، ص۳۰۸.
۵.	↑ معرفت، محمد هادی، ۱۳۰۹ -۱۳۸۵، التمهید فی علوم القرآن، ج۵، ص۳۳۹.
۶.	↑ صالح، صبحی، ۱۹۲۶ -، مباحث فی علوم القرآن، ص۳۳۱.

۳ - منبع