اقرار افترازنندگان (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

افترازنندگان به خدا درباره کفر خویش، هنگام جان دادن اعتراف می کنند.

---

فمن اظـلم ممن افتری علی الله کذبا اوکذب بـایـته... حتی اذا جآءتهم رسلنا یتوفونهم قالوا این ما کنتم تدعون من دون الله قالوا ضلوا عنا وشهدوا علی انفسهم انهم کانوا کـفرین.(چه کسی ستمکارتر است از آنها که بر خدا دروغ می‌بندند، یا آیات او را تکذیب می کنند؟! آنها نصیبشان را از آنچه مقدّر شده (از نعمتها و مواهب این جهان) می‌برند؛ تا زمانی که فرستادگان ما (فرشتگان قبض ارواح‌) به سراغشان روند و جانشان را بگیرند؛ از آنها می‌پرسند: «کجایند معبودهایی که غیر از خدا می‌خواندید؟! (چرا به یاری شما نمی‌آیند؟!)» می‌گویند: «آنها (همه) گم شدند (و از ما دور گشتند!)» و بر ضد خود گواهی می‌دهند که کافر بودند!)

---

در چندين آيه از قرآن با تعبيرهاى مختلفى،" ستمكارترين مردم" معرفى شده‌اند، ولى صفاتى كه براى آنها بيان شده همه به يك ريشه باز مى‌گردد و آن شرك و بت‌پرستى و تكذيب آيات پروردگار است، در آيه مورد بحث، علاوه بر تكذيب آيات الهى، تهمت و افتراء بر خدا به عنوان صفت بارز آنان، ذكر شده است. با توجه به اينكه از ديدگاه قرآن، ريشه تمام بدبختيها شرك، و سرمايه همه سعادتها توحيد است، روشن مى‌شود كه چرا اين افراد گمراه و گمراه كننده، ستمكارترين مردمند، اينها هم به خويشتن ظلم مى‌كنند، هم به جامعه‌اى كه به آن تعلق دارند، بذر نفاق و پراكندگى را در همه جا مى‌پاشند و مانع بزرگى بر سر راه وحدت صفوف و پيشرفتها و اصلاحات واقعى هستند.
مراد از افتراء بر خدا به كذب در آيه‌" فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى‌ ..." شرك ورزيدن به خدا و انكار توحيد است‌.

---