• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ال یاسین

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



آلِ یاسین، یا اِل یاسین، اصطلاحی بر گرفته از قرآن می‌باشد.



این عنوان یک‌بار در قرآن مجید به کار رفته است: «سَلامٌ عَلی اِلْ‌یاسینَ».


قاریان و مفسّران این واژه را به چند گونه خوانده‌اند. عامه قرّاءِ مکّه و بصره و کوفه آن را ال‌یاسین (به کسر الف) و عامه قرّاءِ مدینه آل یاسین قرائت کرده‌اند.
[۲] طبری، محمد بن جریر، ج۲۳، ص۶۱، تفسیر، بیروت، داراحیاء التراث العربی.



ال یاسین به دو مفهوم گرفته شده است: الف ـ ال یاسین، واژه‌ای و تلفظی دیگر از الیاس است، مانند میکال و میکائیل و میکائین و سیناء و سینین. به گفته ابن جنّی، این‌گونه تلفظ در میان اعراب رایج بوده است.
[۳] قرطبی، محمد بن احمد، ج۵، ص۱۲۰، الجامع لاحکام القرآن، به کوشش محمد محمد حسنین، بیروت، دارالحیاء التراث العربی، ۱۵/۱۱۹.
بنابراین، ال یاسین همان الیاس است و درود خداوند نیز بر خود اوست
[۴] طبری، محمد بن جریر، ج۲۳، ص۶۱، تفسیر، بیروت، داراحیاء التراث العربی.
ب ـ ال یاسین، به گفته زجّاج جمع الیاس است و یاءِ نسبت در آن حذف شده است و مقصود از آن خود الیاس و پیروان اوست.
[۵] طبری، محمد بن جریر، ج۵، ص۸۱، تفسیر، بیروت، داراحیاء التراث العربی.



آلِ‌یاسین که مرکب از دو واژه آل و یاسین است و به سه مفهوم گرفته شده است: الف ـ یاسین پدر الیاس است
[۷] زمخشری، جاراللـه، ج۳، ص۳۵۲، الکشاف، بیروت، دارالمعرفه.
و آل، خاندان یاسین که مقصود خود الیاس است
[۸] بیضاوی، عبداللـه ‌بن عمر، ج۲، ص۲۹۹، انوارالتنزیل، مصر، ۱۳۸۸ق.
ب ـ یاسین ( یس ) نام سوره یا قرآن است و آل‌یاسین اهل قرآن و مؤمنان به کتاب خداست
[۹] طبرسی، فضل‌ بن حسن، ج۵، ص۸۲، مجمع البیان، بیروت، مکتبه الحیاه.
[۱۰] فخر رازی، ج ۲۶، ص۱۶۲.
ج ـ یاسین نام حضرت محمد صلی‌الله‌و‌علیه‌و‌اله و آل، خاندان اوست.
[۱۱] طبرسی، فضل‌ بن حسن، ج۵، ص۸۲، مجمع البیان، بیروت، مکتبه الحیاه.
ابن عباس گوید: ما آل محمّد آل یاسینیم
[۱۲] سیوطی، جلال‌الدین، ج۵، ص۲۸۶، الدّرّالمنثور، قم، ۱۴۰۴ق.
که آل محمّد در قول ابن‌عباس در معنی اعم به کار رفته است؛ و نیز از حضرت علی علیه‌السلام با اسنادش نقل شده است که فرمود در آیه «سلام علی آل یاسین»، یاسین محمّد صلی‌الله‌و‌علیه‌و‌اله و ما آل یاسینیم.
[۱۳] حسکانی، عبیداللـه، ج۲، ص۱۰۹-۱۱۲، شواهد تنزیل، به کوشش محمدباقر محمودی، بیروت، ۱۳۹۳ق.



(۱) بیضاوی، عبداللـه ‌بن عمر، انوارالتنزیل، مصر، ۱۳۸۸ق.
(۲) حسکانی، عبیداللـه، شواهد تنزیل، به کوشش محمدباقر محمودی، بیروت، ۱۳۹۳ق.
(۳) زمخشری، جاراللـه، الکشاف، بیروت، دارالمعرفه.
(۴) سیوطی، جلال‌الدین، الدّرّالمنثور، قم، ۱۴۰۴ق.
(۵) طباطبایی، محمدحسین، المیزان، بیروت، ۱۹۷۳م.
(۶) طبرسی، فضل‌ بن حسن، مجمع البیان، بیروت، مکتبه الحیاه.
(۷) طبری، محمد بن جریر، تفسیر، بیروت، داراحیاء التراث العربی.
(۸) قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لاحکام القرآن، به کوشش محمد محمد حسنین، بیروت، دارالحیاء التراث العربی، ۱۵/۱۱۹.
(۹) مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، ۱۴۰۳ق، ۱۳/۳۹۳.


۱. صافّات/سوره۳۷، آیه۱۳۰.    
۲. طبری، محمد بن جریر، ج۲۳، ص۶۱، تفسیر، بیروت، داراحیاء التراث العربی.
۳. قرطبی، محمد بن احمد، ج۵، ص۱۲۰، الجامع لاحکام القرآن، به کوشش محمد محمد حسنین، بیروت، دارالحیاء التراث العربی، ۱۵/۱۱۹.
۴. طبری، محمد بن جریر، ج۲۳، ص۶۱، تفسیر، بیروت، داراحیاء التراث العربی.
۵. طبری، محمد بن جریر، ج۵، ص۸۱، تفسیر، بیروت، داراحیاء التراث العربی.
۶. مجلسی، محمدباقر، ج۱۳، ص۳۹۲، بحارالانوار، بیروت، ۱۴۰۳ق، ۱۳/۳۹۳.    
۷. زمخشری، جاراللـه، ج۳، ص۳۵۲، الکشاف، بیروت، دارالمعرفه.
۸. بیضاوی، عبداللـه ‌بن عمر، ج۲، ص۲۹۹، انوارالتنزیل، مصر، ۱۳۸۸ق.
۹. طبرسی، فضل‌ بن حسن، ج۵، ص۸۲، مجمع البیان، بیروت، مکتبه الحیاه.
۱۰. فخر رازی، ج ۲۶، ص۱۶۲.
۱۱. طبرسی، فضل‌ بن حسن، ج۵، ص۸۲، مجمع البیان، بیروت، مکتبه الحیاه.
۱۲. سیوطی، جلال‌الدین، ج۵، ص۲۸۶، الدّرّالمنثور، قم، ۱۴۰۴ق.
۱۳. حسکانی، عبیداللـه، ج۲، ص۱۰۹-۱۱۲، شواهد تنزیل، به کوشش محمدباقر محمودی، بیروت، ۱۳۹۳ق.
۱۴. طباطبایی، محمدحسین، ج۱۷، ص۱۵۹، المیزان، بیروت، ۱۹۷۳م.    



دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل یاسین»، شماره۴۸۶.    



جعبه ابزار