امامت انبیا (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
این
آیات درباره این است که
خداوند به
انبیاء مقام
امامت اعطا کرده است.
خداوند مقام
امامت را به برخی از
پیامبران اعطا کرده است:
وجعلنـهم ائمة یهدون بامرنا واوحینآ الیهم فعل الخیرت...
و
اسحاق، و علاوه بر او،
يعقوب را به وى بخشيديم و همه آنان را مردانى
صالح قرار داديم! و آنان را پيشوايانى قرار داديم كه به فرمان ما، (مردم را)
هدايت مى‌كردند و انجام كارهاى نيك و برپاداشتن
نماز و اداى
زكات را به آنها
وحى كرديم.
در آيه مورد بحث به مقام امامت و رهبرى اين پيامبر بزرگ و بخشى از صفات و برنامه‌هاى مهم و پرارزش آنها بطور جمعى اشاره مى‌كند. يعنى علاوه بر مقام
نبوت و
رسالت مقام امامت را نيز به آنها داديم- امامت آخرين مرحله سير تكاملى انسانى است كه به معنى رهبرى همه جانبه مادى و معنوى، ظاهرى و باطنى، جسمى و روحى مردم است.
وجعلنا منهم ائمة یهدون بامرنا لما صبروا وکانوا بـایـتنا یوقنون.
و از آنان
امامان (و پيشوايانى) قرار داديم كه به فرمان ما (مردم را)
هدايت مى‌كردند چون شكيبايى نمودند، و به
آيات ما
يقين داشتند.
بنا بر قولی مقصود از «منهم»
پیامبران بنی اسرائیل است.
آيا منظور از اين گروه
امامان و
پيشوايان در
بنى اسرائيل، پيامبرانى هستند كه در اين
قوم وجود داشتند، و يا
علماء و دانشمندانى كه به فرمان الهى مردم را
هدايت به نيكي‌ها مى‌كردند در اين زمره واردند؟
آيه از اين معنى
ساكت است، همين اندازه مى‌گويد ما جمعى از آنها را امامان هدايت كننده قرار داديم، اما با توجه به جمله" جعلنا" (قرار داديم) بيشتر چنين به نظر مى‌رسد كه منظور پيامبرانى است كه از سوى
خداوند به اين مقام منصوب شدند.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «امامت انبیا».
