ابن رشیق قیروانی ، امثال قرآن را به لحاظ طول مثل به بلند و کوتاه تقسیم و برای هرکدام آیاتی بیان کرده است؛ ولی حسن بن عبدالرحمان خلود رامهرمزی در قیاس با امثال متقدمان عرب ، همه امثال قرآن را بلند می‌داند؛ اما امثال قرآن درمقایسه با خودشان بلند و کوتاهند؛ چون بلندی و کوتاهی، نسبی است. امثال بلند قرآن مانند: (… کالذی ینفق ماله رئاء الناس ولا یؤمن بالله والیوم الآخر فمثله کمثل صفوان علیه تراب فاصابه وابل فترکه صلدا)؛ "مانند کسی که مالش را برای خودنمایی به مردم، انفاق می‌کند و به خدا و روز بازپسین ایمان ندارد. پس مثل او همچون مثل سنگ خارایی است که بر روی آن، خاکی (نشسته) است، و رگباری به آن رسیده و آن (سنگ) را سخت و صاف بر جای نهاده است ".
