انبیا و بازار (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خداوند در
قرآن اشره می فرماید که
انبیاء برای رفع حوائجشان خودشان شخصا به
بازار می رفتند و در میان مردم رفت و آمد می کردند.
قرآن در مورد
حضور و رفت و آمد پیامبران در
بازار (جهت رفع نیازهای خویش) می فرماید: «وما ارسلنا قبلک من المرسلین الا انهم... و یمشون فی الاسواق...» ما هیچیک از رسولان را پیش از تو نفرستادیم مگر اینکه ... در بازارها راه می‌رفتند... .
وثنی مذهبان
اتصال به غیب را برای بشر ممکن نمی‌دانستند، چون وجود او مادی، و فرو رفته در ظلمتهای
ماده ، و ملوث به قذارتهای آن است، و به همین جهت بود که در توجه به سوی
لاهوت متوسل به ملائکه می‌شدند، و آنها را
عبادت می‌کردند تا ملائکه نزد خدا شفاعتشان کنند و به خدا نزدیکشان سازند، پس از نظر بت پرستان
ملائکه مقربین نزد خدایند و متصل به
غیب هستند، آنهایند که می‌توانند از طرف غیب رسالتی - البته اگر رسالتی باشد - بگیرند، ولی چنین چیزی برای
بشر ممکن نیست.
(از دید آنها)
رسالت با غذا خوردن و راه رفتن در بین مردم و کاسبی کردن برای
معاش نمی‌سازد، چون رسالت اتصالی است غیبی، و اتصال به غیب با علاقه مندی و
ارتباط با مادیات جمع نمی‌شود، و جز برای ملائکه دست نمی‌دهد، لذا
قرآن در جای دیگری از آنان
حکایت کرده که گفتند: (اگر خدا براستی رسالتی داشت، ملائکه را نازل می‌کرد) و یا عباراتی دیگر نظیر آن.
اصولا آنها (مشرکین) معتقد بودند افراد با
شخصیت نباید شخصا برای رفع حوائج خود به بازارها گام بگذارند، باید ماموران و خدمتگذاران را به دنبال این کار بفرستند.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «انبیا و بازار».
