اهانت به اسلام (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خداوند در
قران کریم بیان فرموده است که اگر کفار به مسلمانان و اسلام
اهانت کردند و نقض عهد و پیمانهایی که با شما بسته اند را زیر پا گذاشتند، با سران
کفر وارد جنگ شوید.
لزوم جنگیدن با کافران در صورت
اهانت به اسلام در
قرآن کریم به این صورت بیان شده است: «وان نکثوا‌ایمـنهم من بعد عهدهم وطعنوا فی دینکم فقـتلوا ائمة الکفر...» اما اگر آنها همچنان به پیمان شکنى خود ادامه دهند، و
عهد خود را زیر پا بگذارند، و آئین شما را مورد مذمت قرار داده ، و به تبلیغات سوء خود ادامه دهند، شما با پیشوایان این گروه
کافر پیکار کنید.
از
سیاق آیه استفاده مى شود که مراد غیر آن مشرکین است که در آیه قبلى دستور داد عهد و پیمانشان را بشکنید و فرمود: چون آنها تجاوزکارند و در هیچ مومنى
قرابت و عهدى را رعایت نمى کنند، چون اگر منظور از آیه مورد بحث هم همانها مى بودند دیگر جا نداشت با اینکه در آنان
نقض عهد را شرط کرده بفرماید: اگر عهد شکستند.
پس قطعا منظور در آیه مورد بحث قوم دیگرى است که با زمامدار مسلمانان عهدى داشته و آنرا شکسته اند، و خداوند قسمهایشان را
لغو دانسته و دستور مى دهد که با آنان کارزار کنید، و علاوه آنانرا پیشوایان کفر نامیده چون نسبت به سایرین در
کفر به آیات خدا سابقه دارترند، و سایرین از آنان یاد مى گیرند، لذا باید با همه آنان بجنگند بلکه بدین وسیله از عهدشکنى دست بردارند.
تحریک و
تشویق مسلمین به
قتال و کارزار با بیان اینکه
جهاد صحنه آزمون است و... .
سیوطى در
الدر المنثور نقل کرده است که سبب
نزول آیه « الا تقاتلون قوما نکثوا ایمانهم - تا آنجا که مى فرماید - و یشف صدور قوم مومنین » داستان عهدشکنى قریش بود که پیمان
حدیبیه را شکسته و به
بنى بکر علیه خزاعه هم سوگندان
رسول خدا صلى الله علیه و آله کمک نظامى کردند.
البته باید دانست که در این میان روایات متفرقه اى از
ائمه اهل بیت علیهم السلام رسیده که آیات مورد بحث را با ظهور
مهدى علیه السلام تطبیق مى دهد، و این از باب
جرى ، یعنى تطبیق کلى بر
مصداق است .
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «اهانت به اسلام ».
