اَصْحابُ الحِجْر (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَصْحابُ الحِجْر:
(كَذَّبَ أَصْحَابُ الحِجْرِ) اَصْحابُ الحِجْر: قوم سركشى بودند كه در سرزمينى به نام «حجر» زندگى و مرفّهى داشتند و پيامبر بزرگشان «
صالح» براى هدايت آن‌ها مبعوث شد.
به موردی از کاربرد
اَصْحابُ الحِجْر در
قرآن، اشاره می‌شود:
در اين كه اين سرزمين (شهر) در كجا واقع شده بود، بعضى از مفسران و مورخان معتقدند كه شهرى بود در مسير كاروان مدينه و شام در يک منزلى «وادى القرى» و در جنوب «تيمه» و امروز تقريبا اثرى از آن نيست.
اين شهر در گذشته يكى از شهرهاى تجارى عربستان بوده است.
به هر حال، قرآن درباره «أَصْحٰابُ الْحِجْرِ» مى‌گويد:
«ما آيات خود را براى آن‌ها فرستاديم، ولى آن‌ها از آن روى گرداندند»
(و «اصحاب حجر» (
قوم ثمود) پيامبران را تكذيب كردند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: اصحاب حجر عبارتند از قوم ثمود، يعنى قوم صالح پيغمبر. و حجر اسم شهرى بوده كه در آن زندگى مى‌كرده‌اند و قرآن ايشان را جزو جمعيت‌هايى شمرده كه همه پيغمبران را تكذيب مى‌كرده‌اند، با اينكه خود معاصر صالح بوده‌اند. جهتش هم اين است كه دعوت همه انبياء به يک چيز بوده، پس اگر كسى يكى از ايشان را تكذيب كند گويا همه را تكذيب كرده است.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «اَصْحابُ الحِجْر»، ج۲، ص۵۷۲.
