اَضغان (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَضغان:
(يُخْرِجَ اللَّهُ أَضْغانَهُمْ) اَضغان جمع «ضغن» به كسر و به فتح اول،به معنى «كينه سخت و شديد» است.
راغب در
مفردات مى‌گويد «ناقه» هم به اين واژه تشبيه شده است و گفته‌اند «ذات ضغن» به معنى «كينه‌دار» است.
آيه مورد بحث نشان مى‌دهد كه
منافقان را از لحن گفتارشان مى‌توان شناخت در اين آيه به بحثى ديگر از صفات و نشانه‌هاى منافقان اشاره مى‌كند و مخصوصا بر اين معنى تأكيد دارد كه اين‌ها تصور نكنند براى هميشه مى‌توانند چهره درونى خود را از
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) و مومنان مكتوم دارند و خود را از رسوايى بزرگ برهانند، آرى آن‌ها در درون دل كينه شديدى نسبت به پيامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) و مومنان داشته و هميشه منتظر فرصتى بودند كه ضربه‌اى بر آن‌ها وارد كنند
قرآن به آنان هشدار مى‌دهد، تصور نكنند هميشه مى‌توانند چهره واقعى خود را مكتوم دارند.
به موردی از کاربرد اَضغان در قرآن، اشاره می‌شود:
(أَمْ حَسِبَ الَّذينَ في قُلوبِهِم مَّرَضٌ أَن لَّن يُخْرِجَ اللَّهُ أَضْغانَهُمْ) «آيا كسانى كه در دل‌هايشان بيمارى است گمان كردند
خدا كينه‌هاى شديدشان را ظاهر نمى‌سازد؟!»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: راغب مى‌گويد: كلمه ضغن به كسره و به ضمه ضاد به معناى كينه شديد است، كه جمعش اضغان مى‌آيد.
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «یَابی»، ج۲، ص۶۷۵-۶۷۶.
