اکراه بر ارتداد (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شرایط عمومی تکلیف یعنی
عقل ،
بلوغ ،
قصد و
اختیار در تحقّق
ارتداد معتبر است. بنابراین، بر ارتداد
مکره مانند گفتن کلمات کفرآمیز از روی
تقیّه ، اثری مترتّب نیست.
اظهار کفر پس از
ایمان ، در صورت
اکراه جایز است.
«من کفر بالله من بعد‌ایمـنه الا من اکره وقلبه مطمـئن بالایمـن...»
هر كس پس از ايمان آوردن خود به
خدا كفر ورزد (عذابى سخت‌خواهد داشت) مگر آن كس كه مجبور شده ولى قلبش به ايمان اطمينان دارد ليكن هر كه سينه‌اش به كفر گشاده گردد
خشم خدا بر آنان است و برايشان عذابى بزرگ خواهد بود.
در واقع در اينجا اشاره به دو گروه از كسانى است كه بعد از پذيرش
اسلام راه كفر را پيش مى‌گيرند.
نخست آنها كه در چنگال دشمنان بی‌منطق گرفتار مى‌شوند و تحت فشار و
شكنجه آنها اعلام بيزارى از اسلام و وفادارى به كفر مى‌كنند، در حالى كه آنچه مى‌گويند تنها با زبان است و قلبشان مالامال از ايمان مى‌باشد، اين گروه مسلما مورد عفوند، بلكه اصلا گناهى از آنها سر نزده است، اين همان
تقيه مجاز است كه براى حفظ
جان و ذخيره كردن نيروها براى خدمت بيشتر در راه خدا در
اسلام مجاز شناخته شده است.
گروه دوم كسانى هستند كه به راستى دريچه‌هاى قلب خود را به روى كفر و بى ايمانى مى‌گشايند، و مسير عقيدتى خود را به كلى عوض مى‌كنند، اينها هم گرفتار
غضب خدا و عذاب عظيم او مى‌شوند.
ممكن است غضب اشاره به محروميت آنها از رحمت الهى و هدايت او در اين
جهان باشد، و عذاب عظيم اشاره به كيفر آنها در جهان ديگر، و به هر حال تعبيرى كه در اين
آيه درباره مرتدين شده است بسيار سخت و سنگين و تكان دهنده است.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «اکراه بر ارتداد (قرآن)».
