ایمان و رستگاری (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

از اثرات و جلوه‌های ایمان به خدا فلاح و رستگاری می‌باشد.

---

ایمان به خدا، موجب فلاح و رستگاری می‌شود:
«لا تجد قومـا یؤمنون بالله... اولـئک حزب الله الا ان حزب الله هم المفلحون؛ هیچ قومی را که ایمان به خدا ... آنها حزب اللّه اند؛ بدانید حزب اللّه پیروزان و رستگاران‌اند.»
یـایها الذین ءامنوا هل ادلکم علی تجـرة... • تؤمنون بالله... • یغفر لکم ذنوبکم... ذلک الفوز العظیم؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید! آیا شما را به تجارتی راهنمائی کنم• به خدا ایمان بیاورید• (اگر چنین کنید) گناهانتان را می‌بخشد• و این پیروزی عظیم است!»
«.. ومن یؤمن بالله... ویدخله جنـت تجری... ذلک الفوز العظیم؛ ... و هر کس به خدا ایمان بیاورد ... و او را در باغ‌هایی از بهشت وارد می‌کند، ... این پیروزی بزرگ است!»

اولئک حزب الله الا ان حزب الله هم المفلحون، این جمله تشریف و بزرگداشتی است از همان افراد مخلص، می‌فرماید: اینها که دارای ایمانی خالص‌اند حزب خدای تعالایند، هم چنان که آن منافقین که در ظاهر اظهار اسلام می‌کنند، و در باطن کفار و دشمنان خدا را دوست می‌دارند، حزب شیطان‌اند، اینها رستگارند هم چنان که آنها زیانکارند.

---

کسی که ایمان به خدا آورد و عمل صالح انجام دهد، خداوند سیئات او را می‌پوشاند و از بین می‌برد، و او را در باغ‌هایی از بهشت وارد می‌کند که از زیر درختانش نهرها جاری است، جاودانه تا ابد در آن می‌مانند، و این پیروزی بزرگی است (و من یؤمن بالله و یعمل صالحا یکفر عنه سیئاته و یدخله جنات تجری من تحتها الانهار خالدین فیها ابدا ذلک الفوز العظیم).
به این ترتیب هنگامی که دو شرط اصلی، یعنی ایمان و عمل صالح، حاصل شود، این مواهب عظیم، پشت سر آن خواهد بود: بخشودگی گناهان که بیش از همه چیز فکر انسان را به خود مشغول می‌دارد، و بعد از پاک شدن از گناه ورود به بهشت جاودان، و نیل به فوز عظیم، بنابراین همه چیز بر محور ایمان و عمل صالح دور می‌زند و سرمایه‌های اصلی همین‌ها است، اینها کسانی هستند که در آن یوم التغابن نه تنها مغبون نیستند، بلکه به پیروزی بزرگ و فوز عظیم رسیده‌اند.

یغفر لکم ذنوبکم و یدخلکم جنات تجری من تحتها الانهار...، این جمله جواب شرطی است که در ظاهر کلام نیامده، ولی از آیه قبلی فهمیده می‌شود، و تقدیر کلام این است که: ان تؤمنوا بالله و رسوله و تجاهدوا فی سبیله یغفر لکم ذنوبکم... .
در آیه شریفه مورد بحث کلمه: ذنوبکم، مطلق آمده، یعنی نفرمود کدام گناه آمرزیده می‌شود. و از این اطلاق می‌توانیم نتیجه بگیریم که تمامی [[|گناهان]] با شرایطی که ذکر شده آمرزیده می‌شود. اعتبار عقلی هم مساعد با این معنا است، چون این آمرزش در آیه شریفه مقدمه داخل شدن در بهشت جاودان ذکر شده، و معنا ندارد که کسی داخل چنین بهشتی بشود، در حالی که پاره‌ای از گناهانش آمرزیده نشده باشد. و‌ ای بسا به منظور اشاره به همین نکته بوده که دنبال آیه فرموده: و مساکن طیبة فی جنات عدن، یعنی جناتی ثابت و دائمی. پس دائمی و ثابت بودن آن جنات خود اشاره است به اینکه مغفرت مزبور در آیه شامل همه گناهان می‌شود. علاوه بر این، در آیه شریفه میان ثمن و مثمن معامله، مقابله واقع شده. آنچه مؤمن به خدا می‌دهد، متاع قلیل دنیای ناپایدار است، و آنچه خدا به مؤمن وعده داده تا او را دلخوش سازد تا با طیب نفس و اراده‌ای قوی به این معامله اقدام کند و خود را قربانی نماید متاع و زندگی دائمی و باقی است، و به همین جهت به منظور تاکید این مطلب در آخر فرمود: ذلک الفوز العظیم.

---