در نزدیکی این قصبه قبر شخصی به نام بالاپیر واقع است که نام بالاکوت با آن مناسبتی دارد، اما حدس قریب به یقین این است که بالاکوت به دلیل قرار گرفتن روی پشته به این نام موسوم شده است.
شاخه‌ای از رود کُنهار از این قصبه می‌گذرد.
پشته‌ای که بالاکوت بر آن قرار دارد با شیب نسبتاً ملایم به کشتزارها وصل می‌شود.
بام خانه زیرین، حیاط خانه بالایی را تشکیل می‌دهد.
کوچه‌ها تنگ و پیچ‌دار و خانه‌ها کوچک و دیوارها از سنگِ نتراشیده و کاه‌گل ساخته شده است.
در دوره حکومتانگلیسیها، ساختمان‌های جدیدی، چون مهمان‌خانه، و کلانتری و بهداری و مدرسه، در اطراف بالاکوت بنا شد.
سیک‌ها، پس از پیروزی در جنگ با مجاهدانِ پیرو بریلوی، بالاکوت را به آتش کشیدند.
در این آتش سوزی بیش‌تر نوشته‌های بریلوی و سوابق موجود در دفتر نهضتجهاد و گزارش‌های روزانه، که از لحاظ تاریخی و سندی باارزش بود، سوخت و نابود شد.
