بهشتیان و دشمنی (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در این مقاله به بررسی عاری و دور بودن بهشتیان از امراض روحی و دشمنی در آیاتی از
قرآن می‌پردازیم.
ونزعنا ما فی صدورهم من غل تجری من تحتهم الانهـر...
«و آنچه در دل‌ها از
کینه و
حسد دارند برمی‌کنیم (تا در صفا و صمیمیت با هم زندگی کنند) و از زیر (قصرها و درختان) آنها نهرها جریان دارد و می‌گویند سپاس مخصوص خداوندی است که ما را به این (همه نعمت‌ها) رهنمون شد و اگر او ما را
هدایت نکرده بود ما (به اینها) راه نمی‌یافتیم مسلما فرستادگان پروردگار ما
حق می‌گفتند، و (در این هنگام)
ندا داده می‌شود که این
بهشت را در برابر اعمالی که انجام می‌دادید به
ارث بردید».
ونزعنا ما فی صدورهم من غل اخونا علی سرر متقـبلین.
«هر گونه غل (حسد و کینه و عداوت و
خیانت) از سینه آنها بر می‌کنیم (و روحشان را پاک می‌کنیم) در حالی که همه برادرند و بر سریرها روبروی یکدیگر قرار دارند».
کلمه (غل) به معنای کینه است و بعضی گفته‌اند به معنای کینه و حسد است که آدمی را وادار می‌کند به دیگران آزار برساند. و کلمه (سرر) جمع (سریر) است که به معنای تخت (مبل) است. و کلمه (نصب) به معنای تعب و خستگی است که از خارج به آدمی روی دهد.
خدای تعالی در این دو
آیه حال متقین را در وارد شدنشان به بهشت بیان می‌فرماید. و اگر از میان نعمت‌های بهشت با آن همه زیادی تنها این چند چیز را شمرد بخاطر عنایتی بود که به اقتضای مقام داشت، چون مقام، مقام بیان این جهت است که اهل بهشت به گرفتاری و بدبختی گمراهان مبتلا نیستند، چون آنان
سعادت و سیادتشان و
کرامت و حرمتشان را از دست نداده‌اند، و چون زمینه کلام این بود، مناسب بود
امنیت اهل بهشت را نام ببرد، لذا فرمود: اهل بهشت از ناحیه نفسشان و درونشان در امنیت‌اند، چون خداوند کینه و حسد را از دل‌هایشان کنده، دیگر احدی از آنان قصد سویی نسبت به دیگری ندارد، بلکه همه برادرانی هستند در برابر هم که بر تخت‌ها تکیه زده‌اند.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «بهشتیان و دشمنی».
