در لغت، به چیره شدن بر دیگری با دلیل (غلبه کردن به حجت ) «تبکیت» می‌گویند. گاهی گوینده به انگیزه توبیخ و اظهار تعجب از یک امر باطل، لفظی را مقدم می‌کند؛
در اصل «الجن» باید بر «شرکاء» مقدم باشد؛ ولی برای توبیخ، «شرکاء» مقدم شده و ماده استدلال در کلمه «شرکاء» نهفته است؛ به دلیل (لو کان فیهما آلهة الا الله لفسدتا...) .
