تدبیح-که درکلمات برخى فقها از آن به «تدبیخ» و «تصویب» نیز تعبیر شده- در عبارات اندكى از فقها به کار رفته است. برخى هر سه واژه را به یك معنا دانستهاند؛ لیكن برخى «تدبیح» را پهن کردن پشت و پایین انداختن سر و «تصویب» را مرادف آن و «تدبیخ» را به کمان کردن پشت و پایین انداختن سر تعریف کردهاند. این عنوان در باب صلات آمده است.
