زرکشی از ابوطاهر سلفی (م۵۷۶ق) نقل می‌کند که در بغداد از ابو الکرم نحوی سؤال شد: هر کتابی، ترجمانی دارد، ترجمان کتاب الله (قرآن) چیست؟ ایشان در پاسخ، آیه ۵۲ سوره ابراهیم را نام برد که می‌فرماید: (هذا بلاغ للناس ولینذروا به ولیعلموا انما هو اله واحد ولیذکر اولوا الالباب)؛ «این (قرآن) ابلاغی برای مردم است (تا به وسیله آن هدایت شوند) و بدان بیم یابند و بدانند که او معبودی یگانه است و تا صاحبان خرد، پند گیرند».
