ترجیع
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ترجيع به دو معنی در
فقه آمده:
۱. ترجيع به معنی تكرار قسمتی از
اذان (مانند
شهادتین) که از آن در باب
صلات سخن رفته است و نزد
شیعه اماميّه اگر به قصد مشروعيت ادا شود،
بدعت و
حرام است.
۲. ترجيع به معنی گردانيدن آواز در گلو (چهچهه زدن) که از آن به مناسبت در باب
تجارت سخن رفته است.
ترجيع به معنی تكرار قسمتی از
اذان و نیز گردانيدن آواز در گلو (چهچهه زدن) است.
تكرار دو بار
شهادتین در
اذان، افزون بر عدد معيّن، يكى از اقوال در تعريف ترجيع است. ديگر اقوال در مسئله عبارت است از: تكرار
تکبیر، علاوه بر تكرار
شهادتین؛ تكرار فصلى از
اذان افزون بر شمار معيّن آن فصل؛ تكرار
شهادتین با صداى بلند پس از آهسته گفتن آن يا بلند يا آهسته گفتن
شهادتین در هر دو مرحله؛ و اعادۀ
شهادتین با صداى بلند بعد از آهسته گفتن آن. از ترجيع بدين معنا در باب
صلات سخن رفته است.
از منظر
عامّه، ترجيع در
اذان به معناى آخرى يا
مباح است و يا
مستحب؛ ليكن نزد
شیعه اماميّه اگر به قصد مشروعيت ادا شود به همۀ تعاريف آن،
بدعت و
حرام است؛ بلكه گفتن آن به قصد جزئى از
اذان موجب
بطلان اذان مى‌شود؛ امّا در اينكه بدون قصد مشروعيت يا جزئيت
حرام است يا
مکروه، اختلاف است. اگر تكرار به جهت حاجتى همچون اعلام و اخبار براى جمع شدن مردم جهت اقامۀ
نماز باشد جايز است.
ترجيع به معنی گردانيدن آواز در گلو (چهچهه زدن) که از آن به مناسبت در باب
تجارت سخن رفته است. تعدادى از فقها
غنا را به آواز مشتمل بر ترجيع- كه مناسب با مجالس
لهو است- تعريف كرده‌اند.
کتاب فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بيت عليهم السلام جلد۲ صفحه۴۴۶ و۴۴۷؛ تالیف شده توسط جمعى از پژوهشگران زير نظر سيد محمود هاشمى شاهرودى.
