تعتعه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تعتعه یعنی درماندگى و
تردید در سخن که قاضی از آن هنگام شهادت دادن شاهد نهی شده که در حال شهادت دادن به سردر گمی نیفتد.
لیکن در کلمات فقها با اضافه به شاهد به کار رفته و مراد از تعتعه شاهد آن است که بر اثر سخنى که
قاضی در اثناى
شهادت وى گفته است، شاهد دچار
سردرگمى، تردید و یا اشتباه شود؛ در نتیجه شهادت، آنگونه که موردنظر وى بوده
ادا نگردد- خواه در نهایت شهادت پذیرفته شود یا
رد گردد- و یا آنکه در ادامه
گواهی شاهد، قاضى سخنى بگوید که شاهد، آن را
تتمه و
مکمل گواهى خود قرار دهد؛ بهگونهاى که اگر آن تتمّه در ادامه شهادت نمىآمد، شاهد یا دچار تردید و
سردرگمى مىشد و یا شهادتش را بهگونهاى دیگر به پایان مىبرد. این عنوان در باب
قضاء به کار رفته است.
بر قاضى سخن گفتن در اثناى شهادت، به کلامى که موجب تعتعه شاهد گردد،
حرام است، بلکه بر او
واجب است تا پایان شهادت
سکوت کند.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۵۲۱.
