تفسیر قمى از تفاسیر کهن و از معروف ترین مصادر تفسیرى امامیه به شمار مى آید که به روش تفسیر مأثور، روایات تفسیری را جمع آورى کرده است. کلینی در کافی و دیگران در برخى از مجامع روایی، از این کتاب روایت کرده اند; اما طبق تحقیقات جدیدى که پس از حاج آقا بزرگ تهرانی در الذریعه انجام شد، کتاب موجود نمى تواند تماماً از آن علی بن ابراهیم قمی باشد و مانند تفسیر منسوب به امام حسن عسکری - علیه السلام - تألیف دیگرى است; با اعتراف به اینکه بخش بسیارى از روایات این کتاب از تفسیر على بن ابراهیم گرفته شده است. دلایل و شواهد بر اینکه این کتاب از على بن ابراهیم نیست، فراوان است; از جمله مقدمه این کتاب که مؤلف به گونه اى مباحث را طرح مى کند که گویى کسى دیگر سخن مى گوید و گاه حتى از على بن ابراهیم هم نقل قول مى کند.
خط کلى تفسیر، نقل اخبار تفسیری از اهل بیت پیامبر - صلى الله علیه وآله - است و احیاناً نکات تفسیرى هم از على بن ابراهیم نقل شده و بخشى از روایات بر اساس تأویل، انطباق، جرح و تطبیق است. مؤلف در آغاز تفسیر، مقدمه اى نگاشته که با طرح عناوین کلى آن مى توان سمت گیرى و چگونگى روش او را شناخت. در این مقدمه مباحث فضیلت قرآن، تمسک به اهل بیت - علیهم السلام - ، اشتمال قرآن بر ناسخ و منسوخ و محکم و متشابه، تحریف، تأویل و رد مذاهب و فرق بحث شده و به مناسبت هر موضوع روایاتى آمده است.
