تقوا و انذار (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یکی از وظایف
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) انذار مردم به وسیله
قرآن بوده است که
انذار در واقع زمینه تقواپیشگی می‌باشد.
انذار پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به وسیله
قرآن، یکی از زمینه های تقواپیشگی و پرهیزکاری می‌باشد.
«وانذر به الذین یخافون ان یحشروا الی ربهم لیس لهم من دونه ولی ولا شفیع لعلهم یتقون؛
و به وسیله آن (قرآن)، کسانی را که از
روز حشر و
رستاخیز می‌ترسند، بیم ده! (روزی که در آن،) یاور و سرپرست و شفاعت‌کننده‌ای جز او (= خدا)ندارند؛ شاید پرهیزگاری پیشه کنند!».
در پایان
آیه گذشته فرمود که نابینا و بینا یکسان نیستند، و به دنبال آن در این آیه به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) دستور مى دهد به وسیله قرآن کسانى را انذار و بیدار کن که از روز رستاخیز بیم دارند یعنى تا این اندازه
چشم قلب آنها گشوده است که احتمال مى دهند حساب و کتابى در کار باشد، و در پرتو این احتمال، و
ترس از مسؤ لیت، آمادگى براى پذیرش یافته اند (و انذر به الذین یخافون ان یحشروا الى ربهم).
«او عجبتم ان جاءکم ذکر من ربکم علی رجل منکم لینذرکم ولتتقوا...؛
آیا تعجّب کرده‌اید که دستور آگاه کننده پروردگارتان به وسیله مردی از میان شما به شما برسد، تا (از عواقب اعمال خلاف) بیمتان دهد، و (در پرتو این دستور،) پرهیزگاری پیشه کنید و شاید مشمول
رحمت (الهی) گردید».
«وکذلک انزلنـه قرءانـا عربیـا وصرفنا فیه من الوعید لعلهم یتقون او یحدث لهم ذکرا؛
و این گونه آن را قرآنی
عربی (= فصیح و گویا) نازل کردیم، و انواع وعیدها (و انذارها) را در آن بازگو نمودیم، شاید
تقوا پیشه کنند؛ یا برای آنان تذکّری پدید آورد!».
انذار پیامبران، زمینه‌ای برای تحصیل تقوا در میان انسانها است.
«ینزل الملـئکة بالروح من امره علی من یشاء من عباده ان انذروا انه لا الـه الا انا فاتقون؛
فرشتگان را با روح (الهی) بفرمانش بر هر کس از بندگانش بخواهد نازل می‌کند؛ (و به آنها دستور می‌دهد) که مردم را انذار کنید؛ (و بگویید:) معبودی جز من نیست؛ از (مخالفت دستور) من، بپرهیزید!».
انذارهای الهی، راهی برای دستیابی به تقوا می‌باشد.
«لهم من فوقهم ظـلل من النار ومن تحتهم ظـلل ذلک یخوف الله به عباده یـعباد فاتقون؛
برای آنان از بالای سرشان سایبانهایی از
آتش، و در زیر پایشان نیز سایبانهایی از آتش است؛ این چیزی است که
خداوند با آن بندگانش را می‌ترساند! ای بندگان من! از نافرمانی من بپرهیزید!».و بنا بر معناى (
راغب) تقدیر آیه چنین مى شود: (ان انذروا و اخبرواهم مخوفین بوحدانیتى فى الالوهیة و وجوب تقواى: ایشان را
انذار کنید و خبر دهید، خبر توأ م با
خوف و
ترس به وحدانیت من در الوهیت و
وجوب پرهیز از من) و تقدیر آیه بنا بر معناى دیگران چنین مى شود: (به ایشان اعلام کنید که معبودى جز من نیست، و در اینصورت کلمه (انه) مفعول دوم مى شود، نه منصوب به (نزع خافض) (حذف حرف جر) بخلاف معناى اول که منصوب به نزع خافض خواهد بود.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «تقوا و الهام »
