تقوا و قرآن (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یکی از معجزات
پیامبر قرآن بوده است که عمل به معارف قرآن یک زمینه ای برای رسیدن و تحصیل
تقوا می‌باشد.
معارف
قرآن، زمینه‌ای برای تحصیل
تقوا می‌باشد.
«... واذکروا نعمت الله علیکم وما انزل علیکم من الکتـب والحکمة یعظکم به واتقوا الله واعلموا ان الله بکل شیء علیم؛
و هنگامی که
زنان را
طلاق دادید، و به آخرین روزهای عدّه رسیدند، یا به طرز صحیحی آنها را نگاه دارید (و
آشتی کنید)، و یا به طرز پسندیده‌ای آنها را رها سازید! و هیچ‌گاه به خاطر زیان رساندن و تعدّی کردن، آنها را نگاه ندارید! و کسی که چنین کند، به خویشتن
ستم کرده است. (و با این اعمال، و سوء استفاده از قوانین الهی،)
آیات خدا را به
استهزا نگیرید! و به یاد بیاورید
نعمت خدا را بر خود، و
کتاب آسمانی و علم و دانشی که بر شما نازل کرده، و شما را با آن، پند می‌دهد! و از خدا بپرهیزید! و بدانید خداوند از هر چیزی آگاه است (و از نیات کسانی که از قوانین او، سوء استفاده می‌کنند، با خبر است)!».
(نعمت خدا را بر خود به یاد آورید و آنچه از کتاب آسمانى و دانش بر شما نازل کرده و شما را با آن پند مى دهد) (و اذکروا نعمت الله علیکم و ما انزل علیکم من الکتاب و الحکمة یعظکم به). (و
تقواى الهى پیشه کنید و بدانید خداوند به هر چیزى داناست) (و اتقوا الله و اعلموا ان الله بکل شى ء علیم). این هشدارها به خاطر آن است که اولا توجه داشته باشند که خداوند آنها را از
خرافات و آداب و رسوم زشت جاهلیت در مورد
ازدواج و طلاق و غیر آن رهائى بخشیده و به
احکام حیاتبخش
اسلام راهنمائى کرده، قدر آن را بشناسند و
حق آنها را ادا کنند و ثانیا: در مورد
حقوق زنان، از موقعیت خود سوء استفاده نکنند و بدانند که خداوند حتى از نیات آنها آگاه است.
«وکذلک انزلنـه قرءانـا عربیـا وصرفنا فیه من الوعید لعلهم یتقون او یحدث لهم ذکرا؛
و این گونه آن را قرآنی عربی (= فصیح و گویا) نازل کردیم، و انواع وعیدها (و انذارها) را در آن بازگو نمودیم، شاید تقوا پیشه کنند؛ یا برای آنان تذکّری پدید آورد!».
«ولقد ضربنا للناس فی هـذا القرءان من کل مثل لعلهم یتذکرون• قرءانـا عربیـا غیر ذی عوج لعلهم یتقون؛
ما برای مردم در این قرآن از هر نوع مثَلی زدیم، شاید متذکّر شوند.• قرآنی است فصیح و خالی از هر گونه کجی و نادرستی، شاید آنان پرهیزگاری پیشه کنند».
این
آیه متضمن مثلى است که خداى تعالى براى
مشرک و
موحد زده، مشرکى که ارباب و آلهه متعدد و مختلف مى پرستد که همه در شخص وى شریکند. و بر سر او با هم
مشاجره دارند. این خدا او را دستور مى دهد کارى را انجام دهد و آن خداى دیگر از آن عملش نهى مى کند، و هر یک از خدایان مى خواهند که مشرک نامبرده بنده خصوصى او باشد. و تنها او را خدمت کند. و موحدى که خالص در اختیار یک مخدوم است و احدى با آن مخدوم در وى شرکت ندارد، در نتیجه موحد تنها او را بر طبق اراده اش خدمت مى کند بدون اینکه کسى با خدا بر سر او منازعه داشته باشد و نزاعش منجر به حیرت گردد.
«انه لقول رسول کریم•...• وانه لتذکرة للمتقین؛
که این قرآن گفتار
رسول بزرگواری است•...• و آن مسلّماً تذکری برای پرهیزگاران است!».
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «تقوا و قرآن»
