تلاوت آیات برای اولواالالباب (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم
آیات الهی را برای هدایت
صاحبان خرد تلاوت می‌کرد.
اعد الله لهم عذابـا شدیدا فاتقوا الله یـاولی الالبـب الذین ءامنوا قد انزل الله الیکم ذکرا• رسولا یتلوا علیکم ءایـت الله مبینـت لیخرج الذین ءامنوا وعملوا الصــلحـت من الظـلمـت الی النور ومن یؤمن بالله ویعمل صــلحـا یدخله جنـت تجری من تحتها الانهـر خــلدین فیها ابدا قد احسن الله له رزقـا. «
خداوند عذاب سختی برای آنها فراهم ساخته پس از (مخالفت فرمان)
خدا بپرهیزید ای خردمندانی که
ایمان آورده اید! (زیرا) خداوند چیزی که مایه تذکر است بر شما نازل کرده• رسولی به سوی شما فرستاده که آیات روشن خدا را بر شما تلاوت می کند تا کسانی را که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، از تاریکی‌ها بسوی نور خارج سازد! و هر کس به خدا ایمان آورده و
اعمال صالح انجام دهد، او را در باغهایی از
بهشت وارد سازد که از زیر (درختانش) نهرها جاری است، جاودانه در آن می مانند، و خداوند روزی نیکویی برای او قرار داده است.»
هدف نهایی از ارسال این رسول و انزال این کتاب آسمانی این است که با تلاوت آیات الهی آنها را از ظلمت‌های
کفر و
جهل و
گناه و
فساد اخلاق بیرون آورده، به سوی
نور ایمان، و
توحید، و
تقوا، رهنمون گردد، و در حقیقت تمام اهداف
بعثت پیغمبر ص و نزول
قرآن در همین یک جمله خلاصه شده، خارج کردن از ظلمتها به
نور، و قابل توجه اینکه "ظلمات" به
صیغه جمع و "نور" به
صیغه مفرد ذکر شده، زیرا
شرک و کفر و
فساد، عامل پراکندگی و چندگانگی است، در حالی که ایمان و توحید و تقوا عامل
وحدت و یگانگی می باشد.
"فاتقوا الله یا اولی الالباب الذین آمنوا قد انزل الله الیکم ذکرا" این قسمت از
آیه مورد بحث نتیجه گیری از خطاب قبلی است، به
مؤمنین می فرماید: باید بر حذر باشید و نفستان را از اینکه در مقابل امر پروردگارتان عتو و
استکبار کند، و از
اطاعت او شانه خالی نماید، جلوگیری کنید، تا وبال عتو و خسران
عاقبت که به اهل آن قریه ها رسید به شما نرسد.
و در این جمله مؤمنین را
اولی الالباب (خردمندان) خوانده، فرموده: "فاتقوا الله یا اولی الالباب الذین آمنوا" یعنی حال که وضع اهل قریه ها چنین شد، پس شما از خدا بترسید، ای خردمندانی که ایمان آورده اید. و منظور از این تعبیر این بود که از
عقل مؤمنین کمک بگیرد تا تقوایی که از آنان خواسته محقق شود، چون وقتی مؤمنین بشنوند که مردمی از امر پروردگارشان استکبار ورزیدند و به حساب سختی محاسبه، و به عذاب نکری و بی سابقه‌ای گرفتار شدند، و وقتی بفهمند که عاقبت استکبار خسران است، بعد بشنوند که این سرنوشت مخصوص یک
قوم و دو قوم نبوده، بلکه هر قومی که آن چنان بوده اند، به این چنین سرنوشتی دچار شده اند، عقلشان حکم می کند به اینکه عتو و استکبار از امر خدا، در حقیقت به استقبال عذاب شدید خدا رفتن است، و به همین جهت ایشان را هشدار می دهد، و عقلشان را بیدارتر می سازد تا به حکم عقلشان به
تقوی گرایند، مخصوصا مؤمنینی که خدای تعالی برایشان کتابی تذکرآور فرستاده، آنچه نفعشان هست معین و آنچه به ضررشان هست تذکر داد، و به سوی
حق و
طریق مستقیم هدایتشان کرده، دیگر عقل آنان به هیچ وجه اجازه نمی دهد از چنین هدایتی منحرف گشته، راه آن قوم را بروند، و به سرنوشت آنان دچار گردند.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «تلاوت آیات برای اولواالالباب».
